Spirituele groei heeft alles te maken met de mate van bewustzijn, of liever bewust zijn.

Het laagste niveau van spirituele groei is het slachtofferbewustzijn. We zijn ons vooral bewust dat we slachtoffer zijn, dat we zelf niets in de melk te brokkelen hebben, dat dingen ons worden aangedaan.
Bij het potje tennis roept iemand "die valt nou nooit eens goed', en ik denk 'maar wie slaat die bal dan op die plek?'. Of 'het mag vandaag maar niet lukken'. Of iemand loopt continu op zichzelf te schelden met stevige bewoordingen. 

Vergelijken, wijzen naar anderen, verwijten, schuldgevoel, maar ook boosheid en jaloezie, het is allemaal slachtofferbewustzijn. We zitten middenin een groot slachtofferbewustzijn momenteel: het virus is de schuld. Of de overheid die te heftig heeft gereageerd, of de mensen die al dan niet realistisch de andere kant laten zien en al snel complotdenkers heten te zijn. 
Ook ik merk dat ik me de laatst maanden veel vaker tot dat niveau laat afdalen (zie je, ik schrijf al in slachtofferstijl, alsof een ander - of corona - verantwoordelijk is voor het feit dat ik mezelf verlaag tot dat stadium; natuurlijk hebben dingen om me heen invloed op mijn gevoel en hoe ik doe, maar ik blijf zelf verantwoordelijk - ook voor mijn gevoel). 
Slachtofferbewustzijn maakt niet gelukkig, want de negatieve emoties die je ervaart richting anderen (wijzen) hebben een negatief effect op je eigen geluksgevoel en ook op de gezondheid. Bovendien is het een niveau van afscheidingsgevoel: ik en de ander. Iets wat nu - met de angst bij corona - sterk wordt gevoed. Er wordt gezegd dat het om solidariteit (met de zwakkeren) gaat, maar intussen worden we bang voor elkaar en ontstaat er steeds meer polariteit. 

Een tweede niveau is het manifesteer-bewustzijn. Het besef dat we in staat zijn zelf dingen te bereiken, voor elkaar te krijgen. Dat we dingen kunnen laten gebeuren zoals we willen. Met behulp van affirmaties en visualisaties bijvoorbeeld. Waar je aan denkt en wat je voor je ziet, gebeurt. De link met het vorige niveau is dat negatief denken tot negatieve uitkomsten leidt, waarbij we al snel het gevoel hebben dat het ons wordt aangedaan, terwijl we bij dit niveau beseffen dat we het onszelf aandoen. En dat positief denken en dingen positief voor ons zien leidt tot positieve uitkomsten.
Als ik slecht sta te serveren, stel ik me voor dat ik de beste serveerder ben die er bestaat en dat mijn service perfect gaat, dat ik vol zelfvertrouwen kan serveren..........en prompt gaat het stukken beter! 
Een wat eenvoudige benadering van dit niveau is dat je gewoon dingen kunt doen die je gezondheid bevorderen, zoals op de goede manier bewegen, voldoende slapen, gezond eten en drinken en supplementen nemen. Allemaal dingen die veel effectiever zijn dan denken dat je geen invloed hebt en dat de overheid verantwoordelijk is voor je gezondheid. 
We zijn ons bewust dat ons denken (en doen) grote invloed heeft op ons leven, op onze ervaringen, op dingen die gebeuren. 
Mooi voorbeeld hierbij is de werking van het gelukshormoon. De productie van het gelukshormoon neemt toe als we iets goeds doen voor een ander, maar ook als we iemand gelukkig zien, of als we iemand iets goeds zien doen naar een ander....dit zijn dus goede dingen voor ons en onze gezondheid! 
Jammer dat we niet - vanaf school bijvoorbeeld - leren gebruik te maken van deze wetenschap, van deze kennis. Stel je voor dat we zo zouden zijn opgevoed vanaf onze kindertijd: Als we iets doen wat goed is voor een ander is dat ook vooral goed voor onszelf. Als we liefdevol samenwerken, bereiken we meer. Als we iets goeds voor de ander wensen, worden we gezonder, sterker, krachtiger, en bereiken we meer...........

Een derde niveau is het kanaal-bewustzijn, het besef dat dingen via jou gebeuren. Alsof er een 'hogere macht' je dingen laat doen, zorgt dat je dingen doet, waardoor het als het ware vanzelf gaat. Zoiets ervaren we als we in de flow zijn. We zijn gefocust met iets bezig en het gaat vanzelf, we voelen ons fijn en gelukkig. Je bent dus niet het slachtoffer, je hoeft ook niet eens te visualiseren, het gebeurt gewoon.
Een tijd geleden mediteerde ik elke dag minstens 15 minuten en als ik ging tennissen, stond ik op het veld zonder gedachten en zonder plannen. Zonder echt na te denken stond ik te spelen. Ik voelde me gelukkig en blij, en won alles. Het leven was mooi, het tennis was mooi, de mensen waren mooi. Het klinkt wellicht een beetje eufoor, en ik was ook niet echt met dat gevoel bezig, het was er gewoon. Ik was in de flow, wat ook gold voor grote delen van mijn leven.
Het is ook een niveau van overgave. Is dat bij het eerste stadium een overgeven in de zin van 'ik kan er toch niets aan doen', in dit geval is het overgave met vertrouwen, overgave aan iets als een 'hogere macht', 'God', het Universum, Moeder Natuur, het 'Al', etc. (vaak overigens onbewust). 

Het vierde niveau is zijn-bewustzijn. We zijn ons bewust dat we Zijn. Dat we één zijn met de natuur, één zijn met de kosmos, één zijn met alles en iedereen om ons heen. Dat we een golf van de oceaan zijn en daarmee ook de oceaan, een straal van het grote licht, maar daarmee ook het licht. We zijn ons bewust dat als we iets nadeligs doen richting een ander dat ook een nadelig effect op ons heeft, dat als we iets positiefes doen voor een ander dat ook positief voor ons is. 
Het maakt dat we beseffen dat we beter kunnen samenwerken dan elkaar beconcurreren. Dat het beter is naar vrede te streven dan met alle (helaas vaak letterlijk) geweld gelijk willen krijgen. Dat we beseffen dat het ego - onze unieke persoonlijkheid - op een gezonde manier moet worden gebruikt, zonder egocentriciteit of egoïsme en zonder scheidingen te creëren.
Het is het niveau waar mensen beseffen dat al die godsdiensten en religies uiteindelijk eenzelfde God hebben, die alleen maar met verschillende namen worden aangeduid omdat mensen dat bedacht hebben. En dat 'God', 'Universum', 'Kosmos','Allah', 'Moeder Natuur', etc ook alleen maar andere namen zijn voor dezelfde macht die groter is dan de onze. Een macht waar we ons aan kunnen overgeven (helaas ook zoals in stadium 1: onderworpen, slachtoffer) in vertrouwen (niveau 3) of ons zelfs één mee kunnen voelen (gods-bewustzijn, niveau 4). 
In de groep waarin ik tennis behoor ik tot de betere tennissers. Als we dubbelen speel ik vaak met iemand die minder goed is. Sommige anderen lopen dan al snel op zo iemand te schelden dat ze het niet goed genoeg doen en de persoon gaat dan steeds slechter spelen. Ikzelf ga ervan uit dat we allen min of meer één zijn, dat die ander z'n best doet, dat we het 'samen' doen. Dat straal ik ook uit. Ik complimenteer dus juist als de ander iets goed doet en mopper nooit op die ander. Het gevolg: de ander speelt veel beter dan normaal. 
Als je je één voelt met de wereld om je heen, kleurt de wereld mooier. De verschillen worden kleiner en de overeenkomsten groter. Je accepteert mensen meer voor wie ze zijn en zoals ze zijn. Zij zijn een beetje jij en jij bent een beetje zij. 

Als iedereen in niveau 4 zou functioneren zouden we een heel mooie wereld hebben. Met weinig ruzies en oorlogen, met veel samenwerking. Er zou eerlijker verdeeld worden, er zouden meer mensen gelukkig zijn.

Maar het is goed te beseffen dat ons leven uit verschillende gebieden bestaat. En op al die gebieden zitten we mogelijk in een ander niveau. Ik noemde al het ego (wat ons door de tijd heeft beschermd!), maar denk ook aan relaties, aan financiën, aan het lichaam, aan overtuigingen (geloof), aan het gevoel t.a.v. de maatschappij (de gemeenschap), aan spiritualiteit, aan levensonderhoud.

Hoe meer we ons bewust worden, hoe meer we kunnen groeien op spiritueel niveau. Een belangrijke stap om daarin vooruit te komen is wellicht niveau 1 zoveel mogelijk te mijden, af te zweren. Stop met verwijten maken, met je schuldig te voelen, met een ander voor wat dan ook de schuld te geven, met boos te zijn, met jaloers te zijn, etc.
Maar besef ook dat anderen in niveau 1 je naar dat niveau kunnen toe trekken als ze gaan verwijten, boos op je zijn, etc. 

Leer van ervaringen, zie ervaringen als leerschool. Alles wat er gebeurt in het leven kun je zien als lessen waarvan je iets kunt leren. En wat je bijvoorbeeld kan helpen minder in niveau 1 te komen is te leren jezelf versterkende vragen te stellen. Zoals

*    'wat kan ik volgende keer beter doen' (in plaats van nu boos op jezelf te zijn),
*    'wat kan ik hiervan leren?' (in plaats van meneer geslagen te zijn door een ervaring), of
*    'als deze situatie zo blijft, hoe kan ik dan het beste denken om gemoedsrust te hebben?' (bijvoorbeeld in deze corona-gekte - hoe kun je beter denken zodat je je minder gestrest voelt? welke positieve vraag kun je jezelf stellen?)

 

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn