Laat ik beginnen met de veronderstelling dat m.i. niemand helemaal door het hart geleefd wordt of helemaal door het ego geleefd wordt. In beide uiterste richtingen zal er wel op z’n minst een splintertje van de tegenpool meespelen.

Spiritueel gezien verschuiven we nu naar een maatschappij, een wereld, die steeds meer hart-georiënteerd is, al zie je dat soms nog niet in het grotere geheel. En voor we daar helemaal zijn, zien we grote verschillen tussen mensen afhankelijk van of ze meer door het hart of meer door het ego geleid worden. De verschuiving op zich heeft alles te maken met de veranderende aardpolen (en dus veranderend klimaat) en de toegenomen zonneactiviteit. Alles heeft met elkaar te maken.

De uiterste zijn twee werelden van verschil en het schijnt dat ‘het duister’ vele duizenden jaren z’n best heeft gedaan om ons als mens te scheiden van onze verbinding met het universum, van de verbinding met onze ziel, van de verbinding met ons hart, van de verbinding met onszelf. (Of moet ik zeggen ons Zelf). En dus werd Ego steeds belangrijker. 

Ook als je helemaal niet spiritueel bezig wilt zijn en niets hebt met ‘het licht’ en ‘het duister’, is het interessant om te kijken naar dat verschil tussen geleefd worden door het hart of door het ego. 

Want hoe meer ik me erin verdiep, ermee bezig ben, me ervan bewust ben, hoe meer ik zie hoe alles met elkaar verbonden is. En hoe meer mensen in een bepaalde mate meer vanuit het hart of het ego leven, hoe meer het totale wereldbeeld anders is of wordt.
En dat is best interessant.

Om te beginnen reageert iedereen anders op een gebeurtenis. De een reageert met het hart en de onderbuik, de ander met een verstandelijke benadering. Of met een reactie op basis van (vaak niet onderkende) angst. Zoals we de afgelopen 3 jaar zagen dat veel mensen niet echt analytisch of verstandelijk konden nadenken, maar volgden wat zelfs de veroorzakers van een deel van de ellende hen wijsmaakten.

Mijn directe reactie toen Covid begon was ‘er klopt iets helemaal niet’. Toegegeven, ik heb mijn kritische medische achtergrond mee, maar de meeste artsen gingen mee in de gekte en hadden dat gevoel kennelijk niet. Mijn reactie was op basis van onderbuik en hart, maar ook analyse op basis van wat ik wist. Achteraf moet ik constateren dat mijn gevoel klopte. En dat is niet voor het eerst.

Mensen die vanuit het hart leven, verschillen uiteindelijk heel erg van mensen die vanuit hun ego leven, al zijn er natuurlijk vele tinten tussenin…………

Vanuit het hart is liefde belangrijk, liefdevol zijn. De ander respecteren, zelfs als je het niet met de mening van de ander eens kunt zijn.
Compassie is een belangrijk thema bij leven vanuit het hart, je betrokken voelen bij een ander (zonder dat je hoeft mee te lijden), je kunnen verplaatsen in de ander en voelen en beseffen wat die ander doormaakt.

Eerlijkheid is belangrijk, of beter misschien oprechtheid. Zonder de bedoeling de ander te kwetsen, maar wel eerlijk en integer ook naar jezelf. Leven naar je normen en waarden, menselijkheid is belangrijk. Samen is belangrijk. 
De deur altijd openhouden, ook al gooit de ander die dicht. Dat heeft ook te maken met het respecteren van de ander, beseffen dat de ander fouten kan maken en dat iemand die fouten recht kan zetten.

Het maakt ook dat je de ander de ruimte geeft en de keus aan de ander laat, niet de ander dwingt of manipuleert een bepaalde keuze te maken.
Ik weet niet of het echt helemaal klopt, maar ik moet denken aan de metafoor van de vis.
Je kunt mensen vissen verkopen of ze leren vissen te vangen. In het eerste geval (ego) heb jij er steeds profijt van, in het tweede geval (hart) leer je mensen zelfstandig te worden.

Ik heb in mijn huisartsenpraktijk heel veel energie gestopt in het uitleggen van ziekte, in het uitleggen wat koorts was en deed, in het uitleggen hoe het lichaam reageerde. Soms tot vervelens toe (voor mij, omdat het de zoveelste herhaling was). Wat ik wilde was mensen vertrouwen in hun lichaam en de natuur geven en ze minder afhankelijk maken van de dokter en de farmaceutische industrie.
Het kostte me ongelooflijk veel extra tijd en energie, maar na jaren ging ik merken dat het werkte, dat mensen minder bang werden en zich bewuster werden van hoe de natuur en hun lichaam werkte. En dat deed mij goed. Dat maakte het ’t waard.

Een ander aspect is dan ook dat je mensen probeert te inspireren in plaats van iets te verplichten of op te dringen. Vanuit het hart leven betekent ook dat je dankbaarheid beseft ten aanzien van dingen waar je dankbaar voor kunt en mag zijn. En dat je veel minder bezig bent met negatieve dingen dan met positieve dingen.

Als het goed is besef je ook (op enig moment) dat je alles IN je hebt in plaats van dat je het buiten jezelf zoekt.

En zelfs op het gebied van motivatie zul je zien dat mensen die vanuit het hart leven een intrinsieke motivatie hebben (de motivatie komt van binnenuit=hart) in plaats van een extrinsieke motivatie (de motivatie komt door een beloning van buitenaf=ego).

De andere kant, het leven vanuit het ego, is in feite heel anders.
Daarbij is controle heel belangrijk, en dus ook het krampachtig vasthouden aan dingen. Maar ook geweld en overheersing om die controle te bewerkstelligen. Beide zaken die bij de vanuit het hart levende mensen ‘not done’ zijn.

Andere facetten die bijna als vanzelf komen kijken zijn onderdrukking en censuur. En intimidatie, propaganda, leugens, etc. Allemaal hulpmiddelen om de controle te behouden.

Je ziet dat bij leven vanuit het ego het hart geen rol speelt. De ander is niet je gelijke, krijgt niet je liefde, maar is een persoon waar je controle over wilt hebben. Zoals je ook de controle wilt hebben over situaties.

Je ziet dat de meeste professionele politici, zo niet allemaal, door ego gedreven zijn. Wellicht zijn ze ooit politicus geworden omdat hun hart hen ingaf dat het goed zou zijn om de politiek een bepaalde richting op te duwen (ik kan me dat voorstellen, zelf heb ik ooit met dat idee jongerenpartijen bezocht – om er snel achter te komen dat ik daar niets te zoeken had vanwege de starheid en inflexibiliteit = ego), maar om in de politiek verder te komen zijn ellebogen nodig en moet je kunnen manipuleren. En dat maakt dat mensen hun ware reden om het te gaan doen vergeten en macht belangrijker wordt. Uiteraard bij iedereen in een andere mate. En als er geld bij komt kijken, wordt het nog lastiger.

Ik denk dat we in de huidige politiek zien waar dat toe leidt. Zelfs tot het nemen van beslissingen die absoluut niet meer in het belang zijn van het volk wat je vertegenwoordigt, maar conform organisaties zijn die op de een of andere manier macht over jou (de politicus) hebben. Want macht leidt tot macht leidt tot macht…….. En als iedereen meegaat in dat plaatje, staan de machtigste mensen bovenaan de piramide. En de rest volgt, doet wat de leider wil…………want anders ben je brandhout.

Wat ik me ook ben gaan realiseren is dat mensen die vanuit hun hart leven (en luisteren naar hun onderbuikgevoel) vaak ook veel bewuster leven. Ze zijn zich bewust van hun handelingen en de impact op de ander. Ze voelen wat het met de ander doet. Dus doen ze het wel of niet. Ze zullen zelden iets doen wat ten koste van de ander gaat. Ze zijn zich bijvoorbeeld bewust van de impact op het milieu van hun daden, dus ze houden daar rekening mee (anders dan de mensen die in het klimaatcrisis-verhaal trappen en vanuit die optiek ineens meedoen met de massa, zogenaamd voor het milieu of klimaat, BN-ers - al dan niet betaald daarvoor - voorop).

Mensen die vanuit het hart leven, willen de waarheid kennen en zoeken dus naar informatie buiten de geijkte paden als blijkt dat daar gecensureerd wordt. En vanuit al die informatie kiezen ze hun pad en hun handelen. In de blogs over het scheppen schreef ik over het feit dat we via het hart verbonden zijn met onze ziel, en met het universum, met onze bron of ‘God’.  

Competitie is ook zoiets van de ego-zijde. Want winnen is belangrijk = controle. Ik merk dat in mijn tenniservaringen. Zelf wil ik vooral lekker spelen, met wat uitproberen en mooie rally’s. Ik hoef niet zo nodig te winnen, al gun ik dat in het dubbelspel wel mijn partner. Anderzijds beheers ik me bovenmatig met serveren en mooie ballen om de ander ook een prettige ervaring te laten hebben. Maar ik zie anderen die kost wat kost moeten winnen, al dan niet met oneerlijk spel of continu gezeur over ballen die wel of niet uit zijn. Ook bij mensen boven de 65  (soms zelfs boven de 80) die toch wijzer zouden moeten zijn.

Dat je het allemaal niet zwart of wit kunt zien en er vele tinten tussenin zijn wordt me duidelijk als ik zie dat mensen die liefdevol zijn (waarbij ik denk dat ze in elk geval een hart hebben en liefdevolle gevoelens, soms empathisch) toch volledig kunnen meegaan in de massa in de zin van het geloof in de vaccins, in de media, de klimaathoax, in de vele leugens van politici. Nogmaals, misschien is wel helemaal niemand echt helemaal in een van de twee hokjes te stoppen. Maar de balans is in het algemeen wel in een richting van een van de twee. 

Ik kan ook perplex staan van de mening van sommige mensen die ik hoog had zitten tot voor 2-3 jaar geleden. Ik begrijp het dan niet. Voor mijn gevoel ben ik niet veranderd, in de zin dat ik altijd al op zoek was naar de waarheid, dat ik nooit de massa heb gevolgd behalve als ik overtuigd was dat die weg de juiste was. Rechtvaardigheid, elkaar respecteren en waar nodig elkaar helpen was altijd mijn visie, voor mij was iedereen in potentie gelijk en waren ‘afwijkende’ seksuele voorkeuren oké als ze mij er maar niet toe dwongen.  

Maar nu zitten we in een wereld waarin ‘afwijkende’ (zonder dat negatief te bedoelen!) seksuele neigingen min of meer worden opgedrongen, waarin kinderen moeten worden blootgesteld aan zaken waar ze helemaal niet aan toe zijn, waarin natuurlijke klimmaatverandering wordt omgetoverd tot klimaatcrisis, waarin natuurlijke CO2- variaties worden omgetoverd tot CO2-crisis, waarin een stikstofprobleem is bedacht, waarin het eten van insecten ineens aangemoedigd wordt, waarin politiek rechts ineens extreem links lijkt geworden, waarin ik niet meer weet hoe ik mezelf  politiek zou moeten omschrijven……….

Maar nog steeds is mijn hart mijn drijfveer, luister ik naar mijn zesde zintuig (mijn ziel) en naar mijn onderbuikgevoel (intuïtie, maar niet instinct). En dat weegt zwaar mee bij het analyseren van een situatie. Ik heb niet het gevoel dat ik ben veranderd, maar de wereld om me heen des te meer. Mensen die vanuit het hart leven, zullen dat allemaal hebben. Zoiets van ‘wat gebeurt er toch allemaal?’. 

Mensen die vanuit het ego leven zullen dat veel minder hebben. Die gaan gewoon mee in de 'gekte' van het moment omdat juist meegaan controle betekent. In elk geval (schijn)controle over hun eigen wereldje, ook al wordt dat bepaald door anderen. De 'vaccins' waren een mooi voorbeeld van dat ego-gedrevene: op zich zijn vaccins altijd al vooral schijnveiligheid, maar deze nieuwe gen-therapie-prikken waren experimenteel en alles behalve veilig en effectief. Echte experts wezen op de mogelijk desastreuze gevolgen. Toch werden ze zo, en met dreiging en manipulatie, gepresenteerd. En waarom trapten zoveel mensen erin? Vanwege de controle die het zou geven = Ego-geleid. En terwijl de gigantische oversterfte een duidelijk gevolg lijkt te zijn van die prikken (zeker gezien die experts die monddood werden gemaakt gelijk bleken te hebben), wordt dat ontkend, gemanipuleerd, weggestopt en niet echt onderzocht = Ego-geleid. 

Er is over dit onderwerp nog veel meer te zeggen, bijvoorbeeld dat ego niet per definitie slecht hoeft te zijn, maar de grote lijnen zijn wel duidelijk hoop ik. Ik wens iedereen sterkte voor de komende tijd, of je nu meer door het hart of door het ego wordt gedreven. 

With love,

Ed