Deepak Chopra is iemand waar ik ook veel van leerde als het gaat om ‘scheppen’.

Zo vertelde hij ooit over de relatie tussen emoties en klachten. Emoties kunnen – zoals we al zagen – in staat zijn om het gezond blijven (door in contact te blijven met onze Bron) te verstoren. Emoties zorgen voor een blokkade in die verbinding. Wat bijzonder is, is dat het soort emoties ook nog in staat is een bepaalde ziekte te veroorzaken, zoals boosheid aan de lever gekoppeld is en verdriet aan de longen. Maar daar wil ik het niet over hebben.

Deepak vertelde jaren geleden over een patiënte die een ongeneeslijke tumor had in het halsgebied. Tijdens een workshop van hem waarbij het thema emoties en blokkades werd besproken, kwam ze er (zelf) achter wat die tumor betekende, of zou kunnen betekenen, wat de oorzaak ervan zou kunnen zijn.
Ze schreeuwde het uit (halsgebied is het gebied van het uiten, communiceren) van emotie, herkenning en opluchting het te ‘zien’. Binnen enkele weken was de tumor verdwenen om nooit meer terug te komen. Dat klinkt magisch, maar is het wellicht minder. Immers, als een klacht een symbool is voor wat er mis is, had ze het symbool begrepen. Bovendien had ze de ‘verbinding’ hersteld. En ze kon iets doen met de mogelijke oorzaak op emotioneel gebied.

De tumor was ook niet het gevolg van scheppen, maar juist van het gebrek aan scheppen. Het gebrek aan scheppen van gezondheid, van een gezonde continuïteit in het leven. Als we steeds verbonden zouden zijn, zou er vrijwel geen kans op ziekte zijn. Zo kan meditatie met een juiste intentie (een gedachte over wat je wilt) zorgen voor het scheppen van gezondheid, ook als dat er niet was.

Ik las vrijwel alle boeken van Deepak Chopra, misschien wel omdat hij zo mooi de link kon leggen tussen wetenschap en spiritualiteit. Ik ben opgegroeid als wetenschapper op de universiteit, maar gevoelsmatig voelde ik me ook aangetrokken tot spiritualiteit. Deepak was die verbinding, denk ik. 

Daarom las ik ook een boekje van hem over golven, waarbij ik met herhaaldelijk afvroeg waarom ik dat zou lezen. Golven lijkt me leuk omdat het buiten is en je veel beweegt, maar verder heb ik er niets mee, zeker geen ervaring. Er kwamen allerlei termen voorbij die kennelijk golftaal waren, maar me niets zeiden. Het duurde ook even voor ik begreep dat het eigenlijk niet over golven, maar over het leven ging.

Het kernthema: zie voor je wat je wilt bereiken als je begint met je poging. Heb altijd het einddoel in zicht. Later kwam ik datzelfde thema tegen bij Stephen Covey in zijn boek “De zeven eigenschappen van effectief leiderschap”: begin met het einddoel voor ogen!
Als je iets onderneemt, of doet, zie voor je wat je wilt bereiken en hou dat in je mind of houd dat voor ogen terwijl je verder gaat. Bij golven kwam dat erop neer dat je ziet hoe het balletje een mooie curve maakt naar het gaatje waarin het moet. En als je dat voor ogen hebt, en natuurlijk je juiste slag, dan pas moet je gaan slaan.

Het boekje staat overigens vol met dat soort metaforen. Want dat zijn het. Het zijn stuk voor stuk manieren om het leven te benaderen. Om het leven te benaderen op een manier die constructief is, die zin heeft, die maakt dat je zelf leiding hebt over wat er gebeurt. Die maakt dat je schept.

Een van de verhalen die ik nooit zal vergeten van Deepak is zijn verhaal over de effecten van pijnbestrijding. Hij leidt of leidde een centrum voor mensen met kanker. Die mensen leerden onder andere mediteren om hun klachten en ziekte te bestrijden. Vaak gebeurde het dat mensen echt heel veel beter gingen, zelfs pijnvrij waren. Maar dan moesten ze naar een controle van de reguliere geneeskunde, het ziekenhuis waardoor ze werden behandelend. Met artsen die niets begrepen van wat Deepak deed.

Dus werden er scans gemaakt. En de arts vroeg hoe het ging. Als mensen dan antwoordden van ‘goed, ik heb geen pijn en ik voel me goed’, kregen de meesten te horen “dat kan niet, het is onmogelijk dat je geen pijn hebt en dat je je goed voelt”.
Het gevolg? De meesten kwamen terug en hadden de volgende dag weer pijn en voelden zich beroerd. Het duurde dan weer weken voor ze terug waren op het niveau van voor het (reguliere) artsenbezoek. Ter aanvulling: Deepak is ook arts! En in het centrum zijn meerdere artsen, ze weten wat ze doen.

Dat doet me denken aan een familielid wat kanker had en op veel te jonge leeftijd te horen kreeg dat hij ongeneeslijk ziek was en naar huis mocht voor zijn laatste weken. Hij besloot dat anders te zien. En hoewel hij jaren later alsnog te vroeg is overleden, heeft hij jaren toegevoegd aan zijn leven door alles aan te pakken wat kon helpen, behalve de reguliere geneeskunde die hem al praktisch dood had verklaard.
Hij ging mediteren, Qigong doen, supplementen gebruiken, biologisch en gezond eten, liet zich energetisch behandelen, sloot zich af van mensen die doem-dachten, inclusief een groot deel van zijn familie (omdat die de artsen wilden geloven en vonden dat hij naar hen moest luisteren = doodgaan dus?). Maar het leverde hem dus een paar jaar langer met zij gezin op!

Mijn vriend die onlangs overleed, leefde ook langer dan de artsen hadden verwacht. Ook hij deed veel goeds. Hij ging gezonder leven, at vooral biologisch, deed intermitterend vasten (ook al was de regulier specialist daar minder enthousiast over), nam supplementen en homeopathische middelen, werkte aan zijn mindset.
Nadeel in dit geval was dat ze bekend waren met het kankercircuit en dus met de prognose van de diagnose en die was zondermeer heel slecht.

Dus er waren er ook artsen die keer op keer vroegen of ze het wel goed begrepen hadden, of ze wel beseften dat hij terminaal was. Ze waren bang dat ze het zouden ontkennen. En tegelijk probeerden zij zelf een positieve mindset te hebben, maar hoorde ik af en toe doorklinken dat ze wisten dat hij snel zou doodgaan. Het was dus dubbel. En achteraf jammer maar onvermijdelijk. Het laat zien hoe moeilijk het is om je af te sluiten van wat er verwacht wordt, of dat te negeren. Misschien is soms de diagnose wel het meest dodelijk.

Ik weet dat Dr. Pang Ming, de grondlegger van de Chi Neng Qigong, nooit wilde weten wat de diagnose was als mensen bij hem kwamen om te helen. Hij vond dat het weten van de diagnose een belemmering op de genezing zou zijn. Als je denkt dat de diagnose een vaststaand feit is, is daar bijna geen beweging meer in te krijgen. Hij ging liever uit van een situatie die energetisch verstoord was en die je kon herstellen. Een etiket maakte het voor hem moeilijker te genezen, want dan had hij al een beeld wat hij niet wilde hebben.

Hij wilde een beeld wat het einddoel was, namelijk een gezonde individu. Zoals Stephen Covey dat met leiderschap had. Maar als iemand anders al heeft bepaald wat het beeld is, is dat lastig. Je moet ervan uitgaan dat alles mogelijk is, zoals we weten dat in het kwantumveld, in de matrix, in de verbinding met de Bron, alle mogelijk is. Alle mogelijkheden aanwezig zijn.

En het verbinden met de Bron, met je ware zelf, met het Universum, met ‘God’, het is allemaal belangrijk om schepping toe te laten, om heling toe te laten.

Vertrouwen is daarbij belangrijk, net als overgave. Maar om te kunnen ontvangen is dus ook de staat zo belangrijk. Van dankbaarheid, liefde, respect, compassie.

Mensen die dat ondermijnen moet je uit de weg gaan. Misschien wel altijd, maar zeker als het heel belangrijk is, als je ziek bent en wilt herstellen, zeker als je kanker hebt en wilt herstellen. Mensen die je steeds bevestigen dat je dood gaat, helpen je niet langer te leven.

Aan de andere kant heb ik ook mensen gezien die elke strohalm aangrepen om langer te leven en daardoor langer leden (in mijn optiek, misschien ervoeren ze dat zelf anders). Ik denk dat het aan ieder van ons is om te beslissen wat te doen. Ik zag mensen die heel dapper besloten niet te laten behandelen om zo een menswaardig laatste stukje te hebben, en daar tegenover ook mensen die het niet konden accepteren en tot het bittere einde doorgingen met ziekmakende medicatie. Maar ja, dan hadden ze er alles aan gedaan…..

Ik weet niet wat wijsheid is. Dat weet je pas als je ervoor staat (En zelfs dan waarschijnlijk niet echt). Maar weet dat de mindset, wat je met je gedachten doet, wat je met je woorden doet, ongelooflijk krachtig is. Veel krachtiger dan het etiket van de specialist, en ook veel krachtiger dan de ervaringen van anderen.

Wat er ook gebeurt, zorg dat je ‘verbonden bent’, dat je geniet van de tijd die je hebt, dat je anderen respecteert, liefhebt, dat je dankbaarheid ervaart. Dat zijn de dingen die je tijd geven, die je vreugde geven, die maken dat je echt leeft.

En of je golft of niet, hou je einddoel in beeld. Weet waar je heen wilt.