Details

Geschreven door Ed

Gepubliceerd: 05 september 2021

Laatst bijgewerkt: 30 augustus 2021

Het hele verhaal van de kwantumfysica is fantastisch, en tegelijk ook best ingewikkeld.

Ingewikkeld omdat wij neigen dát te geloven wat we kunnen ‘voelen’ met onze zintuigen wat we kunnen zien, aanraken, ruiken, horen of proeven. Op het moment dat dat niet kan, haakt een groot gedeelte van de mensen al af. Het standpunt van ‘eerst zien en dan geloven’ is diep geworteld.

Maar juist met alle nieuwe kennis van het kwantumveld is dat standpunt een enorme valkuil. Je mist er juist al het mooie door.  

Ik noemde al eens dat alles is ontstaan uit een zeer kleine hoeveelheid materie die door onvoorstelbaar hoge temperaturen is geëxpandeerd tot de weidsheid van het universum die we nu kennen. Dat die expansie nog steeds doorgaat. En vooral dat alles in die weidsheid met elkaar verbonden is (omdat dat ooit was).

Bij een onderzoek waarbij uit één foton (het kleinste deeltje) er twee gelijke werden gecreëerd, bleek op een afstand van 14 mijl de ene foton op exact hetzelfde moment te reageren als de andere. Dat zou betekenen dat de overdracht van informatie sneller dan het licht was. En dat zou niet kunnen. 

Het was ook niet zo, ze waren ondanks de afstand ‘gewoon’ verbonden met elkaar.
Vele jaren geleden las ik dat een paar cellen van het mondslijmvlies op honderden kilometers van degene waar het van was ook op exact hetzelfde moment reageerde (via heel gevoelige apparatuur) op een emotie als de persoon waar ze van waren.

Als dingen verbonden zijn, blijven ze dat kennelijk ook op grote afstand.
Denk aan de moeder die ‘voelt’ dat er iets met haar zoon op een slagveld gebeurt duizenden kilometers verder op deze planeet. Is dat raar? Nee, in het geheel niet met de kennis die er voorhanden is.

En eigenlijk weten de mensen die hun ogen niet sluiten voor dingen die ze niet helemaal begrijpen dat ook. Tientallen jaren geleden waren er al sessies waarbij groepjes mensen met alfatraining op grote afstand (ander continent) iemand genazen van een ernstige kwaal.
Iets wat onmogelijk leek, gebeurde. We hebben gezien dat een groep mediterende mensen ervoor zorgde dat in oorlogsgebied even aanzienlijk minder doden vielen, er minder misdaad was (zo lang als er gemediteerd werd). 

Om dat te begrijpen moet je eigenlijk alles wat wij ‘ruimte’ en ‘leegte’ noemen zien als een groot netwerk wat overal aanwezig is en alles doordringt. Via dat netwerk is alles verbonden. En door ons bewust met dat netwerk te verbinden, kunnen we scheppen, creëren. In de afgelopen blogs heb ik al veel verteld over hoe we dat het beste kunnen doen.

Sommigen neigen die ruimte met dat netwerk ook wel de kwantum-soep te noemen. Alles is erin aanwezig. Alle mogelijkheden, ook voor ons, voor jou. Zowel in positieve als in negatieve zin. Een heerlijke soep dus. En aan ons om te kiezen.

Ik moet hierbij denken aan een examen destijds bij Roy Martina. Ik denk dat het met NEI te maken had. NEI gaat over het behandelen (doen loslaten) van emotionele blokkades. Hij daagde mensen enorm uit door in een veel te korte tijd idioot veel multiple choise vragen te stellen met ik meen 8 mogelijke antwoorden per vraag. Ondoenlijk. 

In de voorbereiding op dat examen hadden mijn studiemaatje en ik uitgebreid alle mogelijkheden behandeld die rond een examen zouden kunnen zijn, zoals een 10 of zelfs een 0 halen, afgaan, succesvol zijn, een black out krijgen, in tijdnood raken, het te gemakkelijk vinden.
Het idee: als op alle facetten alle emoties weggehaald zijn, ben je helemaal vrij van blokkades en kun je zo vrij en ontspannen mogelijk optimaal functioneren.

Tijdens het examen, waar velen door het lint gingen door de te hoge eisen, bleven wij kalm en rustig. Beiden zaten we qua presteren bij de beste 3 (van de 120). Ik was niet eens verbaasd, maar bedacht wel dat ik altijd was gehinderd door uitspraken van mijn moeder als ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ en ‘niemand is meer of minder dan een ander’.
Nu was ik ineens een van de besten, dat was ik nog nooit geweest!

Hoe vrijer wij kunnen werken naar wat wij willen, hoe beter dat kan lukken. Maar ik moest aan dit verhaal denken vanwege alle mogelijkheden. Je kunt een 10 halen of een 1, je kunt slagen of falen. In principe is alles aanwezig, en het hangt helemaal af van je vraag. 

Of zoals je al begrepen hebt, niet zozeer van je vraag als van je gedachten en je emotionele staat. In dit verhaal was de emotionele staat prima, omdat we daaraan hadden gewerkt. We waren in feite met alles oké en voelden ons goed. Geen stress. En in de gedachten waren we alleen maar bezig met een goed resultaat, zonder dat we werden verstoord door negatieve gedachten. 

Je kunt uit de kwantumsoep halen wat je wilt, en uiteindelijk bepaal jij zelf wat je eruit haalt. Ga je voor het beste, het mooiste, doordat je positieve gedachten hebt en verbonden bent met je bron, met de matrix, met ‘God’, met die-je-bent. Of ben je te veel bezig met negatieve zaken en gedachten en trek je juist aan wat je niet wilt? En als je wel de juiste gedachten hebt, heb je dan wel je ontvangstantennes uit door de juiste emotionele staat?

Liefdevol, compassievol, respectvol, dankbaar, blij, etc….

Het mooie is dat alle mogelijkheden er zijn, dat in feite dus alles mogelijk is. We moeten er alleen om durven te vragen, erin durven te geloven en vooral ervoor zorgen dat we onszelf steunen in onze wensen door de juiste staat en gedachten. Door ons goed te voelen en onszelf niet te blokkeren.

Het voorbeeld wat ik noemde over mijn examen destijds laat zien dat ervaringen ook blokkades kunnen vormen, dat emoties blokkades kunnen vormen, dat overtuigingen kunnen blokkeren, etc.
Het is goed daar iets mee te doen, maar we kunnen vooruit door te vertrouwen in hoe het werkt, vertrouwen in de wet van de aantrekking, vertrouwen in het feit dat we kunnen scheppen mits we de juiste gedachten hebben en de juiste staat……..

In feite ligt er een wereld voor ons open, als we er maar in durven te geloven.

Wordt vervolgd....

Details

Geschreven door Ed

Gepubliceerd: 29 augustus 2021

Laatst bijgewerkt: 01 september 2021

Schreef ik eerder dat de bronnen die mij hebben geholpen deze informatie door te geven (met name de overgegane zielen, ‘Ra’ en ‘Abraham’) vertelden dat we hier als ziel in een fysiek lichaam zijn om te leren en om ervaringen op te doen, ook vanuit puur modern wetenschappelijk oogpunt is er zo’n conclusie. De basis ervan is uiteraard anders, maar de conclusie is hetzelfde.

We kunnen er dus vrijwel niet meer onderuit. We zijn hier om te leren. Zoals we al eerder zagen horen conflicten en tegenstellingen daar min of meer bij omdat we daardoor weten wat we wel willen en dat kunnen ‘vragen’. Zonder conflicten en tegenstellingen zou er minder te leren zijn. Wat niet wegneemt dat het de kunst is om conflicten op te lossen. 

Bovendien blijkt dat strijd en competitie veel minder nuttig zijn dan samenwerking, dat kunnen we als les dus al meenemen in de rest van ons verblijf hier in dit lichaam op aarde.   

Als je een beetje beter wilt zijn, wees dan competitief. Als je veel beter wilt zijn, wees dan coöperatief - William Shakespeare. 

Toen ik afgelopen week aan het tennissen was en een van mijn tegenstanders van dat moment liep te schelden omdat hij vond dat hij niet goed genoeg bezig was, dacht ik ‘het gaat om de weg, niet om het einddoel’. Want onderweg leren we, niet als we er zijn. 

Het stellen van doelen kan nuttig zijn omdat we daarmee aangeven of ‘vragen’ wat we willen, maar zeker als er een weg te gaan is naar het doel, is de weg vele malen belangrijker.

De ‘tegenstander’ waar ik het over had is ver in de 70. Welk doel heb je als oude veteraan nog als je aan het tennis bent? Perfect worden? Lijkt me een beetje onzinnig doel op die leeftijd, gezien de leeftijd word je logischerwijs elk jaar wat minder qua tennis. Misschien is een realistisch doel zo lang mogelijk het spelletje kunnen blijven spelen, het moment dat je moet stoppen zo lang mogelijk uitstellen, en vooral ontspanning.  

Maar geniet dan vooral ook van die weg!

Hoe dan ook, juist het feit dat hij op zichzelf liep te schelden maakt voor mij – met de kennis van de leerling op deze aarde – nog maar weer eens duidelijk dat we met de weg moeten bezig zijn. Met genieten vooral van de weg. Dat we onszelf niet zo serieus moeten nemen.

Misschien moeten we zelfs het leven op zich wel niet zo serieus nemen. Bovendien, als je te serieus bent, sta je niet open voor ontvangen en valt er weinig te scheppen. Willen we ervan leren, moeten we open staan om te leren, ons als een student of nieuwsgierig kind opstellen. Dat is niet zo moeilijk als je een cursus of opleiding doet, of een spelletje, maar lastiger als je een autoriteit ‘bent’. 

Als je docent bent, of arts, of politieagent, of politicus, of…….is het lastiger. Jij hoort het te weten, jij hoort te vertellen hoe het zit, jij hoort grenzen te stellen. En soms moet dat ook om autoriteit te kunnen blijven. Vroeger stonden bijvoorbeeld artsen en docenten veel meer op een voetstuk dan nu. Deels overigens terecht.  

Maar ook voor deze groepen mensen blijft het belangrijk om én te genieten van hun weg én open te staan voor nieuwe informatie, voor leren. 

Ik zou je graag serieus nemen, maar dat zou een belediging voor je intelligentie zijn - George Bernard Shaw

Zo is een van de dingen die je als arts leert het stellen van diagnoses. Elke diagnose kent een rijtje met symptomen, verschijnselen die kunnen wijzen op een bepaald ziektebeeld. En iets wat je als arts ook leert is dat je bij elke klacht moet afwegen of het niet een teken van iets is wat ernstiger is (bijvoorbeeld een vroeg symptoom van kanker).

Zo werd ik ooit gebeld rond 5 uur ’s middags door iemand die direct wilde langskomen omdat hij een plekje op z’n been had. Ik wilde nog 2 visites doen en stelde voor dat hij de volgende ochtend als eerste langs kon komen. Er was geen enkele reden om dat acuut te zien. De man begon te vloeken en tieren, iets wat ik niet kende van hem. Op dat moment drong tot me door dat hij bang was dat het kanker was. Dus liet ik hem komen. ‘Natuurlijk’ was het iets onschuldigs, en natuurlijk liet ik hem weten dat zijn manier van reageren m.i. niet de juiste was maar dat ik het ook wel begreep.

Het was een les voor mij. Wij worden opgeleid om altijd bedacht te zijn op iets meer dan er ogenschijnlijk is, en ook om dat niet altijd te zeggen, maar kennelijk zijn er ook mensen die in alles denken dat er iets ernstigs is. Om wat voor reden dan ook.

Ik heb als huisarts heel veel geleerd op alle mogelijke gebieden. Vooral op het intermenselijk vlak. Ik kan een boek schrijven over de voorvallen en leermomenten alleen al. Soms was het even heel spannend, soms ook even ronduit niet leuk of zelfs bedreigend, maar achteraf kon ik er altijd om glimlachen. Ik was weer een ervaring rijker, ik had weer wat geleerd.

Voor bijvoorbeeld docenten lijkt het me niet altijd gemakkelijk om je als leerling op te stellen als je die gasten juist in de hand moet houden.
En als politieagent heb je te maken met een sterke hiërarchie (dat geldt overigens ook voor nogal wat artsen in loondienst) zodat je minder ruimte hebt om zelf te denken.

De beste leraar is hij die het meeste van zijnleerlingen opsteekt  -  Jean de Boisson

Voor heel wat mensen die gewoon hard moeten werken en daarnaast nog wat ballen moeten hooghouden (verplichtingen, taken, mantelzorg, sporten, etc.), waardoor het altijd plannen en rennen is, lijkt het ook minder makkelijk om te genieten van de weg.

En toch, willen we niet alleen wat leren, maar ook zelf wat in de melk te brokkelen hebben door dingen te laten gebeuren die we graag zouden zien en daar ook voor open te staan, is genieten een vereiste.

Juist genieten van de weg maakt de weg een stuk leuker. Niet alleen omdat je geniet, maar ook omdat je in de juiste staat verkeert om dingen op z’n plek te laten vallen. Genieten, compassie hebben met anderen, liefdevol zijn, respectvol zijn, het helpt. Het helpt je de weg te bewandelen die je verkiest. Het maakt het leven een stuk prettiger.

En als je die gevoelens niet hebt, niet geniet, je niet prettig voelt, weet je dat je jezelf in de weg zit. Dat je op een weg loopt, maar misschien toch niet helemaal de weg die je zou willen. Dat je je niet openstelt. Dat je misschien wel iets wilt en vraagt, maar niet in staat bent het te ontvangen, en het dus ook niet krijgt. Scheppen lukt niet op die manier. 

Men kan met recht zeggen, dat wat wij doen afhangt van wie we zijn; doch men moet er bijvoegen dat wij, tot op zekere hoogte, zijn wat wij doen, en dat wij voortdurend onszelf scheppen   -   Henri-Louis Bergson

Er staat een onbegrensde stroom van alle mogelijke dingen tot onze beschikking, maar we moeten wel op het ontvangen ervan zijn afgestemd. En daarvoor hoeven we alleen maar te 'genieten', liefde en compassie te ervaren, dankbaar te zijn.

Door laatstgenoemde dingen te cultiveren, gewoon te gaan leren vinden, te oefenen, te praktiseren, stellen we onszelf open voor verrassingen. Verrassingen, omdat wij het in het algemeen niet als gewoon ervaren dat onze wensen worden verhoord……

 Wordt vervolgd……..

Details

Geschreven door Ed

Gepubliceerd: 01 september 2021

Laatst bijgewerkt: 01 september 2021

Net zoals het merendeel van de mensen het onvoorstelbaar vindt dat we kunnen scheppen, terwijl we dat aan de lopende band doen, ook al zijn het niet altijd de gewenste dingen (omdat we ons niet bewust zijn dat we het kunnen en doen), zijn er ook heel veel mensen die denken dat ze geen controle hebben over hun emoties.

Ze denken dat emoties dingen zijn die hen overkomen, waar je geen invloed op hebt.

De meeste mensen denken niet dat ze hun emoties creëren. Ze denken dat ze ze gewoon hebben. In feite worden emoties gekozen, ze zijn een daad van wil  -  Neale D. Walsh

Maar net als overtuigingen en handelingen het gevolg zijn van op een bepaalde manier denken, zijn emoties dat ook.
Als je bij een regenbui denkt ‘ha, daar was ik aan toe, heerlijke afkoeling’, kan het je blij maken. Maar als je denkt ‘getver, regent het alweer, ik kan daar zo chagrijnig van worden’, ben je bozig. Je emoties en stemming worden bepaald door je denken.

Maar ook bij menselijke interacties. Als iemand je terecht wijst bij iets wat je oppert kun je denken ‘ja, je kunt het ook op die manier bekijken, thanks’ en je er oké mee voelen. Je kunt ook denken ‘heb je hem weer, altijd een weerwoord, altijd moeten verbeteren’ en je wordt er boos om. Je emoties en stemming worden bepaald door je gedachten.

Waar het om gaat is dat je gedachten bepalen hoe je reageert en hoe je je voelt.
Vaak zijn het herhaalde gedachten, gedachten die je al tientallen of zelfs duizenden keren hebt herhaald in jezelf en bij een situatie ‘automatisch’ naar boven komen. Het lijkt alsof je daar geen controle over hebt. Maar dat neemt niet weg dat je er de controle over hebt als je dat wilt. Of misschien moet ik zeggen als je dat inziet en wilt. Je kunt je eigen gedachten bepalen!

Want zolang je denkt dat jij er geen controle over hebt, zit je je eigen controle in de weg. Zolang je niet echt tot je laat doordringen dat aan emoties gedachten voorafgaan, kun je de verantwoordelijkheid voor die emoties van je afschudden en doen alsof jij er niets aan kunt doen. Natuurlijk zijn er dingen (zoals hormonen) die invloed kunnen hebben, maar zelfs dan ‘kies’ je je eigen gedachten; je moet je alleen nog bewuster zijn van die keuze.

Maar net zo goed als je kunt scheppen (als je zorgt voor de juiste staat), kun je je emoties managen (als je zorgt voor de juiste gedachten). 

Ik noem natuurlijk niet voor niets het scheppen en emoties in één adem, want we hebben inmiddels gezien dat emoties (of de emotionele staat) en scheppen alles met elkaar te maken hebben.
Dat gezondheid en emoties alles met elkaar te maken hebben.
Dat een prettig leven alles met emoties te maken heeft.
Dat je emotionele staat zelfs mede bepaalt of je een gemakkelijk of moeilijk leven hebt.

Er zijn mensen die stellen dat je vanaf je geboorte aan het degenereren bent, aan het ‘aftakelen’ bent.
Anderen zeggen dat je eigenlijk vanaf je geboorte steeds meer aan het helen bent, dat het helingsproces bij de geboorte begint…………dat spreekt me meer aan.
Elke dag krachtiger, 'wijzer'……..

Maar als je beseft dat we hier zijn om te leren en plezier te hebben, dan kun je het geheel ook zien als een ‘spel’. Dat maakt ook dat je alle al te serieuze tendensen mag loslaten. Je hoeft niet zo serieus en ernstig te zijn. Het gaat erom dat je het beste maakt van de situaties waarin je bevindt. Met zoveel mogelijk plezier.

Je gedachten creëren emoties. Dat betekent dat je je emoties creëert  -  Neale D. Walsh

We zitten op dit moment in een gekke wereld, waarvan ik af en toe het gevoel heb dat mensen hun verstand en normale beoordelingsvermogen zijn kwijtgeraakt. Dat mensen die hun verantwoordelijkheid zouden moeten nemen dat niet doen. Dat mensen tegen elkaar worden opgezet om anderen de gelegenheid voor een raar soort controle te geven. Dat mensen wordt gedwongen dingen te doen die regelrecht indruisen tegen elk gevoel van rechtvaardigheid en ethiek.

Daar zou je heel depressief van kunnen worden. En veel mensen zijn dat ook. Ook al omdat dingen worden beloofd als beloning, die vervolgens niet waar blijken te zijn. De situatie is heel verwarrend, onvoorspelbaar, dreigend voor velen.
Maar als we hier zijn om te leren en plezier te hebben, hoe moeten we dan naar de huidige wereld kijken, hoe kunnen we hiernaar kijken?

Misschien het toch zien als leerschool, en het niet al te serieus nemen. En vooral je ziel niet verkopen. Blijf bij jezelf, volg je hart. Niet je angsten, maar je hart. Gebruik je gezonde verstand. En wees niet te veel bezig met alles wat bedreigend is, wat niet leuk is, wat je somber maakt. En spreek met jezelf af dat je je niet gek laat maken door autoriteiten die telkens wat anders zeggen of beloven. Ze doen ook maar wat (waarvan ik echt hoop dat ze denken dat ze het voor ons doen).

Uiteindelijk gaat het erom hoe wij omgaan, wat wij doen, met wat er gebeurt. Dat bepaalt ook de werkelijkheid voor ieder van ons. Het klinkt misschien gek en lijkt de kop in het zand steken, maar als we de kranten en de media links zouden laten liggen, ziet de wereld er een stuk beter uit. We zouden de wereld beter beleven, en we zouden een positievere houding en reeks emoties hebben. Minder angst, minder boosheid, minder argwaan, minder agressie. 

En zoals we weten maken die emoties uit wat we scheppen, wat we in onze wereld te zien gaan krijgen. Dus hoe angstiger we ons laten maken, hoe meer angst er in onze wereld komt. En hoe minder we in staat zijn de mooie wereld te scheppen die we graag zouden willen hebben.

Ik las een paar dagen gelden een verhaal van een arts over zijn COVID-ervaring. Hij werd ziek voordat de hele wereld in angst werd ondergedompeld. Achteraf zegt hij dat hij blij was dat het toen gebeurde en niet later, omdat dat zijn herstel en vertrouwen aanzienlijk zou hebben geschaad…….

Zijn er dus emoties die je niet wilt (als gevolg van gedachten die je niet wilt maar wel hebt), dan is de krachtigste oplossing om je gedachten te verleggen naar iets of naar dingen die wel leuk zijn. Dus in dit geval weg van de media en naar een mooi boek, een leuke film, positieve gedachten of herinneringen, een mooie toekomstdroom…..

Zelf laten bewust de mainstream media links liggen, al maak ik zelf een uitzondering voor sport, maar kijken vooral naar de diverse documentaires en wetenschappelijke series op www.gaia.com. Het geeft ons interessante inkijkjes in de moderne wetenschappelijke ontwikkelingen en hoe we daar wat mee kunnen, het geeft mij stof om te gebruiken in het leven en in de blogs, het haalt de aandacht weg bij de dagelijkse corona-perikelen.

Ongetwijfeld speelt de leeftijd mee, of misschien de ervaringen. Als je ouder wordt kun je misschien beter relativeren met alle levenservaring dan wanneer je jong bent. Hoewel ik dat nu juist bij veel ouderen ook weer mis. En als je verantwoordelijk bent voor de opvoeding van je jonge kinderen in deze wereld lukt relativeren ook niet zo goed. 

Maar de kunst is dus je niet laten ondersneeuwen door wat er gebeurt, maar bewust zorgen dat je emoties positief zijn. Dat liefde en compassie voorop staan, dat je dat uitstraalt naar je kinderen en omgeving. Compassie is – zo begin ik te begrijpen – zo ongeveer het allerbelangrijkst.

En om die emoties positief te laten zijn – waardoor je zowel kunt scheppen als (dat wat je wilt) ontvangen – kun je bewust hulpmiddelen gebruiken zoals ik net noemde; en kun je je bewust afsluiten van alles wat die wensen verstoort. Tot op zekere hoogte, maar toch.
We hoeven niet mee te gaan in alle gekte, in de ratrace, in de competitie, in het hebben-hebben-hebben.

Als we wensen hebben ten aanzien van het leven en die willen zien uitkomen is het allerbelangrijkst te zorgen voor een goede ‘staat’. Laat dat je prioriteit zijn, waar je ook bent en wat je ook meemaakt……..

Innerlijke vrede is mijn hoogste prioriteit  -  Gabby Bernstein

Wordt vervolgd…..

Details

Geschreven door Ed

Gepubliceerd: 25 augustus 2021

Laatst bijgewerkt: 17 augustus 2021

Voor ik de harmonisatie tussen hart en hersenen ga uitleggen, moet me eerst van het hart dat scheppen niet alleen maar het manifesteren is van dingen die we graag willen en willen zien verschijnen.
Natuurlijk is dit een mooi onderdeel ervan, en is het ‘waanzinnig’ mooi dat we daartoe in staat zijn als we de juiste dingen doen (verbonden zijn, zoals ook na de hart-hersen-harmonisatie) en laten. 

We scheppen dagelijks op een wat andere wijze, wat tot gigantische gevolgen kan leiden.

In positieve en negatieve zin.

Eigenlijk is het heel eenvoudig: alles wat we op ons lichaam aanbrengen of erin stoppen heeft een positief of negatief effect. Het enige wat neutraal is, is misschien water. En zelfs dat is niet zo, want veel water drinken zorgt voor drainage van afvalstoffen en is dus goed. Veel te veel water kan daarentegen weer slecht zijn, zeker als we zouten verliezen (bij erge hitte en/of intensief sporten). 
Alles wat we hoe dan ook tot ons nemen is óf ontstekingsbevorderend (en helpt dus chronische ziekten te ontwikkelen) óf ontstekingsremmend (en dus goed voor de gezondheid. Het is óf vergif óf gezond. Zo simpel is het. Of het nu gaat om voedsel, drinken, cosmetica, lucht of informatie (nieuws, media, boeken, muziek, films, etc.)………

Als we dat weten, kunnen we ook bewuster keuzes maken. En geloof me, ook ik neem regelmatig dingen tot me die niet gezond zijn. Laten we dus niet doen alsof we heilig kunnen zijn. Maar het gaat wel om de mate waarin we dat doen. Als alles wat je op een dag inneemt ongeveer behoort tot de categorie ‘ongezond’, dan ben je bezig een ongezond lichaam in een ongezond leven te scheppen. 

En het omgekeerde geldt ook: als je overwegend gezonde dingen neemt, ben je bezig een gezond lichaam en leven te scheppen. Als je heel veel gezonde dingen doet, is het mogelijk dat je de ongezonde dingen compenseert of ongedaan maakt. Natuurlijk pleit ik voor ‘alleen’ gezond, maar als je dat doet of kunt in deze tijd ben je een wonder…..

Ik wens zelf ook geen gevangene van een regime te zijn waarin ik verstoken ben van dingen die ik lekker of fijn vind, maar ik ben zeker bereid ze te beperken in het belang van mijn gezondheid. Ik denk dat mijn ziel in deze wereld aan het leren is dat er een balans mogelijk is als het gaat om waar we het lichaam mee belasten en dienen.

Dat neemt niet weg dat de hoeveelheid gezonde input aanzienlijk groter moet zijn dan de ongezonde om gezond te zijn en blijven. Dat het dus goed is om ons bewust te zijn van de noodzaak gezonde dingen tot ons te nemen.

Als we ons lichaam gebruiken als vuilnisvat, gaat het zich ook zo gedragen, en resulteert dat in een wildgroei van schimmels, verstorende bacteriën (of virussen) en ongezonde cellen (tumoren).

Anderzijds is alles informatie. Dat betekent dat we met de juiste staat, met het scheppen via vragen en ontvangen, met de Law of Attraction, de Wet van Aantrekking, heel veel in de goede richting kunnen sturen.

Dat brengt me naast alles wat ik al vertelde naar de hart-hersen-harmonisatie.
En weer constateer ik dat alle dingen samenkomen en elkaar aanvullen.
Enige tijd geleden werd gevonden dat er in het hart zo’n 40.000 gespecialiseerde sensorische neurieten zijn. ‘Hersencellen’ die zich bevinden in het hart. Een soort van kleine hersenen in het hart, maar wel onafhankelijk denkend, lerend en herinnerend. Intelligentie gefocust in het hart. En veel krachtiger dan de hersenen!

(Het energieveld van het hart is 5000x krachtiger dan dat van de hersenen).

We kennen allemaal de verhalen van mensen die na hun hartoperatie ineens heel iets anders lekker vinden. Die herinnering zat in het hart. En er is zelfs een verhaal van een meisje wat een hart van een ander meisje krijgt wat vermoord en mishandeld is, en de dader aanwijst via de dromen die ze krijgt t.g.v. de herinneringen van het ingebrachte hart. Maf, maar ook fantastisch. 

De neuronen van het hart en de hersenen delen een heel uitgebreid netwerk. Beide hebben hun eigen capaciteit en speciale vermogens. Ze vullen elkaar aan. Door ze te bundelen via hart-hersen-harmonisatie zorgen we ervoor dat 1300 positieve chemische reacties worden opgewekt, waarbij onder andere hormonen tegen veroudering vrijkomen, krachtige (gezonde) immuunreacties ontstaan en ook veel positieve effecten op hart- en vaten.

Door het harmoniseren van hart en hersenen, kunnen we makkelijker super-leren, krijgen we makkelijker toegang tot ons onbewuste zonder hypnose en versterken we helende eigenschappen, bovendien kunnen we op verzoek bij diepe intuïtie. 

Hoe doen we het?

1. We brengen eerst de aandacht naar het hart. Dat kunnen we doen door het hartcentrum fysiek aan te raken (handen op het hart, of bidhouding met duimen tegen het borstbeen bijvoorbeeld)
2. We vertragen de ademhaling, bijvoorbeeld 5 tellen in en 5 tellen uit; dit geeft een gevoel van veiligheid aan het zenuwstelsel
3. Voel nu waardering, zorg, dankbaarheid, compassie. Voel je ademhaling als het ware uit je hart komen, met de genoemde gevoelens.

Dit 3 minuten doen zet een positief domino-effect in gang wat wel 6 uur duurt !

Punt 3 kun je doen door bijvoorbeeld een gevoel van compassie of liefde te ervaren naar een geliefde (mens, dier, ‘ding’), dat vervolgens uit te breiden naar anderen die je dierbaar zijn, en dan naar weer anderen die je kent, naar anderen die je niet kent, en zelfs naar mensen waar je problemen mee hebt.
Je kunt het ook doen door het gevoel naar die geliefde groter te maken en eerst de hele kamer te laten vullen, dan het hele huis, dan de hele straat, dan de hele woonplaats – provincie – land- continent – wereld – universum.

Als je dit om de 6 uur zou doen, zorg je 24 uur lang voor een optimale staat van je lichaam. Maar de kunst is het natuurlijk om het tot een soort levensstijl te maken, waarbij je het regelmatig tussendoor doet.

En als je deze kennis combineert met waar we het eerder over hadden, de verbinding met je Bron, met je ware zelf, met God, met wie-je-echt-bent, begrijp je dat je door dit te doen ook die verbinding legt. En nog vaker verbonden bent.

Kortom, alleen maar positieve ontwikkelingen en bijdragen. Komt mooi uit. Zeker in deze tijd, waarin we goed voor onszelf moeten zorgen (en natuurlijk onze naasten, maar dat spreekt voor zich) en verbonden moeten zien te blijven met onze Bron, met ons Ware Zelf.  

Wordt vervolgd......