Details

Geschreven door Ed

Gepubliceerd: 28 juni 2021

Laatst bijgewerkt: 01 juli 2021

Kort door de bocht gesproken hoeven we dus alleen maar te wensen en onze wensen worden verhoord.
Maar dat is letterlijk kort door de bocht, want zo eenvoudig is het niet helemaal. Ja, op zich is het wel eenvoudig, maar wij zijn ‘gevormd’ tot wie we nu zijn.

Een van de problemen is dat we niet meer onbevangen in de wereld staan. Het laatste jaar is daar een duidelijk voorbeeld van. Hoeveel menen zullen er het afgelopen jaar alleen maar vrolijk en optimistisch hebben rondgelopen? En als je dat deed werd je vast voor niet goed wijs verklaard. 

Het is ook knap lastig om je goed te blijven voelen als er veel slecht nieuws is. Zelfs sport is emotie. Nu speelt het Nederlands Elftal weer, de oranje vlaggetjes versieren weer heel wat huizen. En de prestaties van dat elftal bepalen rond zo’n wedstrijd zo het humeur van een groot aantal Nederlanders. En zelfs als ik van een wedstrijd zit te genieten kan een beslissing van een scheidsrechter me behoorlijk uit mijn goede humeur halen. 

Zo eenvoudig is het om ons uit de goede staat te halen. En dan scheppen we dus niet, dan helpen we onze wensen of verlangens niet de goede kant op te gaan. Sterker nog, we blokkeren dan onze eigen wensen. 

Dat doet me denken aan het boek ‘Aligned Thinking’, waarin wordt geadviseerd om je belangrijkste doelen voor de komende jaren op te schrijven. Wat is het allerbelangrijkst daarbij? Je relatie, kwaliteitstijd met je gezin? Je werk? Je gezondheid?
En vervolgens word je uitgenodigd om bij elke beslissing die je maakt in je leven, je af te vragen of het je dichter naar je doel brengt, of juist niet. Maar dan ook bij elke beslissing!
Neem als voorbeeld het moment dat je baas je vraagt over te werken. Dat levert waardering van je baas op en wat extra inkomsten, maar minder tijd met je gezin. Wat was je belangrijkste doel? 

Het grappige is, dat het aan de ene kant makkelijker wordt om beslissingen te nemen omdat je een keihard argument hebt die beslissing te nemen, maar anderzijds blijkt ook hoe lastig het is om daar een gewoonte van te maken. Het is zo gemakkelijk om in gewoontes te vervallen.

Toch heeft dit boek grote gelijkenissen met het scheppen. In die zin, dat we ons eigenlijk moeten aanleren bij elk gevoel ons af te vragen of we op de goede weg zitten. Elke emotie laat ons zien of we ‘afgestemd’ of ‘verbonden’ zijn met onze bron of niet.

Om terug te gaan naar die voetbalwedstrijd: genieten van de wedstrijd laat ons in de goede staat zijn, maar boos over de scheids zijn haalt ons eruit. En oh ja, als de wedstrijd niet gaat zoals we willen, is de kans ook groot dat we elke verbinding en daarmee ons scheppen blokkeren.

 Elk goed gevoel helpt ons te verbinden en te scheppen en in onze kracht te staan, elke negatieve emotie leidt ons er vandaan.

Je vraagt je nu misschien af hoe je je altijd goed kunt voelen, ook als de omstandigheden niet goed zijn. En het antwoord daarop is ook niet gemakkelijk. Een facet van het antwoord is: stap voor stap, beetje voor beetje.

We zijn niet gewend ons altijd goed te voelen. We hebben dat niet geleerd. Sterker nog, we hebben geleerd ons over veel dingen niet goed te voelen.

Maar bedenk bijvoorbeeld – zoals ik al eerder noemde – dat diversiteit en contrasten of tegenstellingen juist die dingen zijn die we wensten om onze wensen te kunnen bepalen en dus te scheppen. Dus zaken als onenigheid, tegenslagen, etc. zijn eigenlijk nuttig voor ons in die zin.
Bovendien hadden we kennelijk voor we in ons fysieke lichaam kwamen een ‘plan’, waarbij alles hoort wat we tegenkomen. En ook de mensen om ons heen hadden hun eigen ‘plan’.
Eigenlijk is alles wat er gebeurt dus onderdeel van die ‘plannen’. Wat niet wegneemt dat we het wel kunnen beïnvloeden met onze wensen, met ons scheppen.

Het zijn dit soort gegevens die we moeten laten doordringen tot diep in ons systeem. Het leven is niet zo serieus als we vaak denken. Het is ook een spel, een leerschool. 

Ons al te veel verzetten tegen dingen die we niet willen, is dus contraproductief op verschillende manieren.
Enerzijds zijn we bezig met wat we niet willen en zetten we dat in de kosmos, waardoor het groeit, het verkeerde dus. Anderzijds zijn we op dit momenten ook helemaal niet in de goede staat om onze wel gemeende wensen te ondersteunen en waarheid te laten worden. 

Belangrijk voor nu is het dus om je zo veel mogelijk blij en goed te voelen, en vooral als je merkt dat je negatieve emoties hebt gedachten op te roepen die maken dat je je beter gaat voelen. Wat kan helpen is een blad papier nemen en daarop allemaal herinneringen schrijven van momenten dat je je heel fijn voelde, dat je gelukkig was, dat je blij was, dat je positief uit je dak ging.

Door af en toe naar die issues te kijken – en ze aan te vullen als er weer wat boven komt – herinner je ze gemakkelijk en kun je ze gebruiken zodra je merkt dat je negatieve emoties hebt………. het is alvast een stapje........

En vergeet niet: je mag je zonder reden goed, gelukkig en/of blij voelen !

Details

Geschreven door Ed

Gepubliceerd: 14 juni 2021

Laatst bijgewerkt: 13 juni 2021

Om te kunnen scheppen, moeten we dus eerst weten wat we willen scheppen. En niet te vergeten, hoe we onze eigen blokkades op dat gebied de baas worden.

Eerst maar eens over wat we zouden willen scheppen. Wie wil er niet gelukkig zijn? Wie wil er niet in vreugde leven? Wie wil niet het gevoel hebben dat alles min of meer vanzelf gaat? Wie wil niet het gevoel hebben dat ie zelf meer controle heeft over z’n gezondheid? Of over z’n relaties? Of over z’n lichaamsuiterlijk? Of over de financiën? Of over het eigen denken?
Ach ik kan nog wel even doorgaan.

Misschien is het handig wat thema’s te noemen waar we naar zouden kunnen kijken. Puur om te helpen richting te kiezen. Neem voor elk thema eens een dag om het te overdenken. Wat wil ik precies op dat gebied? Hoe zou ik dat kunnen bewerkstelligen of bereiken? Wat moet ik ervoor laten en wat moet ik ervoor doen? Hoe wil ik het over 1, over 5 en/of over 10 jaar? 

Behandel de thema’s eens als een goed uitgestippelde vakantie: overdenk de opties, de voor- en nadelen, en kijk wat je wenst.  

1. Wat wil je op gebied van gezondheid en fitness, van je uiterlijk. Hoe wil je eruitzien over 1-5-10 jaar? Hoe wil je je voelen? Hoeveel wil je wegen? Hoe gezond wil je je voelen? Hoe goed wil je je conditie en uithoudingsvermogen hebben? En daarna: wat moet je daarvoor gaan laten of doen op dagelijkse of wekelijkse basis?
2. Je denken controleren. Ons denken schept, zoals we hebben gezien. Maar vaker nog blokkeert het ’t scheppen en het gelukkig zijn. Begin met te observeren wat je denkt en hoe je denkt. Spreek met jezelf af wat je vooral niet meer zult gaan denken, welke gedachten niet goed voor je zijn. En bedenk welke gedachten je juist wel zult gaan denken.
3. Emoties zijn uitingen van een conflict tussen Wie-je-bent en je gedachten van dit moment. We hebben allemaal vaak verschillende emoties over de dag. Geef aandacht aan die emoties, bedenk waar ze vandaan komen en hoe je ze kunt veranderen in positievere emoties. Als emoties het gevolg van gedachten zijn, is het dus vooral een kwestie van je gedachten veranderen.
4. Hoe staat het met je spirituele leven? Ik bedoel geen vaag of wazig gedoe, maar hoe sta je in het leven? Ben je bezig met zaken als leven en dood? Lees je spirituele boeken, of boeken over persoonlijke ontwikkeling? Wat denk je over ‘na dit leven’? Wat is voor jou ‘God’? Is er voor jou een grotere of hogere macht? ‘Iets anders’?
5. Hoe is het met je liefdesrelaties? Hoeveel aandacht geeft je daaraan? Wat wens je op dat gebied? Hoeveel energie stop je erin? Hoe bewust ben je bezig met investeren in deze relaties of het onderhouden ervan? Laat je weten dat je van die ander houdt? Hoe vaak praten jullie over zaken die ertoe doen? Over spiritualiteit, over gemeenschappelijke dromen?
6. Wat voor ouder ben je? Hoe zou je als ouder willen zijn? Wat is voor jou de ideale ouder?
7. Hoe wil je je sociale leven? Vriendschappen? Wat kun je daar verbeteren, hoe wil je het anders. Clubs? Hobby's? 
8. Je carrière, je werk. Wat wil je daar met 1-5-10 jaar? Wat zou je het liefst doen?
9. Je financiële leven. Hoe wil je financieel ervoor staan over 1-5-10 jaar? Op welke manier zou je financieel onafhankelijk willen zijn?
10. Levenskwaliteit en levensvisie. Op welke andere manieren zou je de kwaliteit van je leven kunnen opwaarderen de komende jaren? En wat is je levensvisie, hoe zie je je leven voor je, wat zijn je waarden en normen, wat zijn voor jou de belangrijkste zaken in het leven en hoe zou je die anders willen?

We schijnen vooral ook te scheppen door dingen die we anders willen dan ze zijn. Dat anders willen is een wens die we uitzenden.Daarom zijn contrasten en diversiteit zo belangrijk.
Maar we moeten niet ontevreden zijn, want dat werkt averechts, en we moeten ook niet bezig zijn met wat we niet willen, want dan trekken we dat juist aan.

We moeten ons dus aanleren om als we niet tevreden met iets zijn direct te schakelen naar hoe we het wel zouden willen, en niet bezig zijn met hoe we het niet willen. En dat laatste is natuurlijk wel ongeveer wat we hebben (aan)geleerd in ons leven, in de maatschappij. Het is lastig dat af te leren.

Je vindt het een beetje terug in demonstraties. Er zijn demonstraties tegen de coronamaatregelen en tegen de regering (Rutte, de Jonge), volgens de wet van aantrekking zijn dat de verkeerde soort demonstraties omdat ze juist versterken wat ze niet willen. Wat al dan niet nog versterkt wordt door mensen die rotzooi schoppen. De aandacht is op wat niet gewild wordt, en dus wordt dat aangetrokken.......

En aan de andere kant heb je mensen die in stilte lopen, die met lichtjes voor de vrede lopen, die hoop verspreiden, die ergens vóór zijn. Dat lijken minder gerichte demonstraties en ook minder felle demonstraties, maar ze zijn waarschijnlijk veel effectiever. Ze gaan namelijk om wat er wel gewild wordt. En dat wordt aangetrokken.

Als we naar anderen kijken, naar wat anderen wel of niet hebben of kunnen – (‘vergelijken is dodelijk’) – kunnen we dat op twee manieren doen.
We kunnen jaloers zijn en ervan balen dat wij dat niet kunnen of hebben, het de ander misgunnen, afgunst voelen, teleurgesteld zijn, etc.
We kunnen ook blij zijn voor die ander.

Zelf ben ik opgevoed in een milieu met uitspraken als ‘als je voor een dubbeltje geboren bent’, ‘rotgeld’, ‘rijke stinkerd’, ‘rijke mensen zijn niet te vertrouwen’, etc.
Stuk voor stuk uitspraken en gedachten die niet bepaald rijkdom zullen aantrekken. Je laat er eigenlijk mee weten niet rijk te willen zijn.

Tegenwoordig kan ik genieten van het succes van anderen, van de rijkdom van anderen, zonder ook maar een vleugje jaloezie. Ik gun het hun, en ben blij dat ze ervan kunnen genieten. Neem het koningshuis: ze zitten in een keurslijf, elke stap wordt gemonitord, en half Nederland maakt zich druk over het geld wat ze krijgen. Ik kan er niet mee zitten.

Los van het feit dat ik daarmee mijn eigen blokkades naar rijkdom slecht, veroorzaakt het feit dat er minder verzet, oordeel en boosheid is ook dat het leven leuker is.

Jaloezie en afgunst zijn regelrechte blokkades naar wat je wel wilt. Terwijl vreugde voor die ander maakt dat jezelf in een juiste trilling plaatst om te ontvangen. Maar dan wel alleen als je het meent, niet als je doet alsof.

Hanneke en ik zeggen vaak tegen elkaar dat we ons heel rijk voelen. Maar eigenlijk gaat het dan niet over geld. Het gaat over hoe we in het leven staan, hoe we genieten van kleine dingen, hoe we waarderen wat we hebben, blij zijn met onze keuzes en ondanks tegenslagen die er waren een emotioneel en mentaal leven hebben wat we zouden wensen. En door al of niet bewust met o.a. de thema’s bezig te zijn die ik noemde, door zelf-reflexie, door met elkaar onderwerpen te bespreken, blijven we onszelf verbeteren in een soort flow. Zonder moeite, bijna vanzelf.

Het leven is zo mooi of lelijk als je het maakt. En eigenlijk geldt dat je kunt leven in angst en in liefde. In het eerste geval blokkeer je op vrijwel elk gebied dat je aantrekt wat je echt wilt, in het laatste geval ben je afgestemd met het universum en functioneer je als magneet. Het kan dus nuttig zijn om angst te verruilen voor liefde. Liefde voor jezelf, voor je medemens, voor de aarde, voor.........

wordt vervolgd.....

Details

Geschreven door Ed

Gepubliceerd: 21 juni 2021

Laatst bijgewerkt: 19 juni 2021

Hoe ouder ik word, hoe meer ik me realiseer dat de meeste dingen die ons veel brengen helemaal niet zo moeilijk zijn.

Maar helaas wordt ons van jongst af aan geleerd dat het leven ongelooflijk serieus is, en hard werken vereist, en moeilijk is.
Steeds jonger moeten we ook schoolse taken verrichten, waarbij we telkens vooral te zien en horen krijgen wat we niet goed doen. De bekende rode strepen of streepjes geven aan wat niet goed was. En door cijfers te geven zijn er vele gradaties waarvan eigenlijk alleen de 10 ‘goed’ is. Zo krijgt vrijwel niemand in de klas het gevoel goed of uitstekend te zijn, terwijl eigenlijk elk kind dat van zichzelf is. En dat ook zou moeten horen.

Tijdens studies op de universiteit wordt vooral elke vorm van intuïtie en oergevoel eruit geïndoctrineerd. Ons wordt geleerd met de hersenen te denken in plaats van met het hart of de intuïtie. Want op de ratio kunnen we vertrouwen. Het maakt dat veel academici vooral mensen zijn die berekenend zijn en verwijderd zijn van hun intuïtie, hun buikgevoel, hun oerinstincten. En daarmee van hun natuurlijke manier van scheppen. 

Toen ik homeopathie ging bestuderen en uitoefenen, merkte ik dat ik met het juiste middel veel meer kon dan met reguliere middelen. Mensen gingen er beter door in het vel zitten, kregen meer energie, en raakten hun klachten kwijt. Ze herstelden in feite naar de situatie voordat ze ziek werden, voordat ze ontspoorden, voordat ze uit balans raakten. Het was een rare constatering, omdat ik na jaren geneeskundestudie en uitoefening nog nooit zo’n reactie gezien had.  Na een regulier middel is er nooit zo’n reactie van echt herstel. Ik werd er enthousiast door, ik wilde er meer van weten, meer over leren. Ik besefte dat een natuurlijker manier van werken tot betere resultaten leidde. 
Mooi vooral ook omdat ze niet chronisch middelen hoefden te slikken. Als ik direct het juiste middel had gevonden (soms is het toch echt even zoeken), was soms maar 1 korreltje van het middel voldoende voor herstel. Soms van klachten die er al vele jaren waren.

Het gaf me aan hoe mooi het lichaam werkte als je de natuur een zetje kon geven. Als je het lichaam kon helpen z’n natuurlijke aangeboren gave te laten zien. Dat was waarom ik arts was geworden: mensen helpen zichzelf te genezen.

Met Chi Neng Qigong gebeurde iets dergelijks. Ik was er al eerder mee in aanraking gekomen, maar ging het beoefenen om te herstellen van mijn heftige chronische pijnen en beperkingen. Door eenvoudige oefeningen te doen, en me te verbinden met het universum, met de levensenergie die overal aanwezig is, ontstond er een ontspanning en vertrouwen die ongekend was, maar bovenal had het een enorme invloed op de gezondheid. Ik kon er zelfs anderen mee helpen.

Als je het goed beoefent, en dat zou goed zijn bij elke meditatieve vorm van mindfulness, begin je met een intentie. Met het uitspreken in je hoofd van wat je wilt bereiken, wat je wilt dat er gebeurt. Voordat je met de oefening begint, of in het begin ervan.

En eigenlijk is het dan de ultieme manier van scheppen. 

Scheppen heeft namelijk 3 stappen:

1. Je vraagt naar wat je wilt – al dan niet bewust (de intentie)
2. Er volgt antwoord (maar dat is niet aan jou, daar hoef je niets mee)
3. Je moet toestaan dat je ontvangt (de staat waarin je bent)

Door de intentie te ‘zetten’ vraag je. Het antwoord komt vanzelf. En dan moet je toestaan. En vooral dat laatste is een probleem in onze hectische wereld waarin we in een voortdurende stroom aan bezigheden zitten. We zijn bijna 24/7 bezig.

Maar zoals gezegd, meditatie en Qigong zijn – op de juiste manier gedaan, in de juiste staat – perfecte manieren om te ontvangen. Qigong wellicht meer nog dan meditatie.

Dat laatste omdat het hoofd leeg is, en je in een staat van liefdevolle afstemming met het universum bent. Een prima manier om de ontvangst af te stemmen is door liefdevol, dankbaar, blij en gelukkig te zijn. Dat kun je allemaal meenemen in de staat die je verkiest als je de oefeningen doet.

Het is ook de kunst om dus niet te spastisch je oefeningen te doen, maar als een kind, speels, nieuwsgierig, dartel. Met positief vertrouwen. Dat is wel grappig, want je hebt speciale Qigong-muziek, terwijl ik vandaag oefeningen deed op soul-muziek. Dat ging fantastisch. Dat doet me denken aan Tina Turner die vertelt over haar Gospelervaringen in de kerk. Ik denk dat mensen die op die manier hun kerkelijk bezoek ervaren veel meer verbonden zijn (met hun Bron, met God, met de Universele energie - door blij en liefdevol te zingen) dan vele andere kerkgangers. 

Nog iets wat ik leerde door de Qigong is dat alles tijdelijk is, en dat klachten meestal vooral energieverstoringen zijn die tijdelijk zijn. Elke klacht is een verstoring van stromende energie. De Bron-energie, de Qi, de Universele energie, wordt ergens in je lichaam tot staan gebracht in plaats dat het stroomt, wat het hoort te doen. 

Sinds ik me dat bewust werd, ga ik ervanuit dat elke klacht die ik heb verdwijnt als ik dat vraag en als ik ervoor zorg in de ontvangende modus te zijn, de juiste staat. Bijvoorbeeld door me ook voor te stellen dat ik die klacht niet (meer) heb, dat ik volledig gezond ben.

Ik moet toegeven dat ik vaak nog verbaasd ben om te merken dat na een paar dagen de klachten dan verdwenen zijn. Ik vertrouw erop en ga ervan uit, maar toch verbaast het me dan nog. Het maakt de dankbaarheid alleen maar groter. Enerzijds versterkt het ’t vertrouwen in het vermogen te scheppen, anderzijds geeft het een ongelooflijk goed gevoel. Niet alleen kracht, maar ook dankbaarheid, liefde, respect, blijheid, etc. 

En hoe meer je die gevoelens kunt ervaren, hoe meer je in de ontvangende staat bent.

Wordt vervolgd…………

Details

Geschreven door Ed

Gepubliceerd: 06 juni 2021

Laatst bijgewerkt: 05 juni 2021

Je hebt uit de vorige blogs al begrepen dat het op zich gemakkelijk lijkt om te scheppen en te sturen, maar dat er anderzijds toch behoorlijk wat in de weg kan zitten.

Alle informatie die ik gelezen heb vertelt dat liefde de allerbelangrijkste kracht is. Liefde is de energie van het Universum, van God, het ‘Al’, Moeder Natuur, etc. Liefde zou ook de energie zijn die ons met onze Bron verbindt.

Het probleem is echter dat het woord liefde bij veel mensen al bijna net zo’n gegiechel opwekt als praten over seks op school. Het is ‘soft’. Vanuit je hart praten wordt als zwaktebod gezien, vanuit je mind praten is stoer. En bij gebrek aan liefde ontstaat er een harde maatschappij waarin geld het voor het zeggen heeft.

En toch is juist liefde de manier waarop we met elkaar verbinden. En vooral de manier waarop je je met jezelf verbindt, met je onzichtbare energiedeel, met je Bron, met je kern, met alles wat mogelijk is. Onthoud vooral dit stukje!

Als we vanuit liefde met elkaar zouden functioneren, zouden er geen problemen zijn. En als er al een conflict zou zijn, was dat snel opgelost.
Vanuit liefde zouden we kijken naar overeenkomsten in plaats van verschillen. Vanuit liefde zouden we gaan voor echte oplossingen in plaats van schijnoplossingen die alleen maar meer ellende geven.
Vanuit liefde zouden we in de schoenen van een ander gaan staan (figuurlijk uiteraard) om te ervaren wat die ander ervaart, alvorens te veroordelen.

Als we met liefde in het achterhoofd belanden in een discussie, zullen we altijd teruggaan naar het uitgangspunt, terwijl we – als we dat niet doen – bijna altijd belanden in een soort welles-nietes spelletje, wat niemand wint. 
Als we met liefde in het achterhoofd iets ondernemen, zullen we samenwerken wat tot een veel beter resultaat leidt dan de competitie en strijd die er anders is.

Bovendien, of je het nu erkent of niet, iedereen heeft een hang naar geliefd zijn, naar liefdevolle aandacht. Dat is niet alleen iets van jonge kinderen en oude mensen. Sommigen zijn weliswaar (niet liefdevolle) aandacht gaan krijgen door tegendraads gedrag en daardoor vergeten dat het om die liefde ging, maar toch….

Herinner je het moment of de momenten van intens verliefd zijn. De hele wereld was ineens mooi. Verschillen telden niet meer, de zon scheen zelfs als het regende, je zag geen tekortkomingen in de ander, alles wat oke. Dat is wat liefde doet. Het kleurt de wereld mooi, het schept ongekende mogelijkheden; figuurlijk, maar dus ook letterlijk. 

Een van de grote problemen van deze tijd is dat we niet in een staat van liefde maar in een staat van angst leven. Ik verbaas me over het ontkennen daarvan bij de mensen waar het ervan afdruipt, maar het zal wel iets te maken hebben met ‘gewend zijn aan’, ‘niet anders meer weten’, het ‘normaal’ vinden.

Het afgelopen jaar is er natuurlijk een bombardement van angst over ons heen gekiept door de media, de overheid en medische verhalen. Dat heeft het allemaal niet beter gemaakt.
Maar vergeet niet dat we van kinds af aan bestookt zijn met angst, overigens vol goede bedoelingen. Het één was gevaarlijk, het ander konden we nog niet, als je dit deed, dan werd je bestraft (soms zelfs door God), de angst van onze ouders werd op ons geprojecteerd.

En wat de media het laatste jaar doen, deden ze ons hele leven al in iets minder opvallende mate. Met name de nieuws- en actualiteitenrubrieken brachten altijd al sensatie over met name niet leuke zaken op de buis en op de radio. De kranten idem.

Als ik op straat loop, zie ik weinig liefdevolle blikken, de meeste mensen lopen er met serieuze blikken rond. Niet alleen nu omdat het virus in elke uithoek op hen kan duiken, maar ook ver daarvoor al. Het leven is een serieuze zaak.
Maar juist angst en het serieus zijn, zeker als dat laatste komt door zorgen, teleurstellingen, verdriet, boosheid, frustratie, of welke emotie in deze categorie ook, blokkeren ons in onze mogelijkheden. Blokkeren ons in een mooiere wereld creëren. 

Zelfs in het vermogen van analytisch (logisch) denken. Negatieve emoties blokkeren ons vermogen zinnig te denken. Ik denk de gevolgen daarvan ook te zien in wat er nu allemaal gebeurt in de maatschappij. De manier waarop totaal onverantwoord mensen worden gepusht om een dubieus vaccin te nemen is daar hoop ik het gevolg van.
Ik zeg ‘hoop ik’, omdat als dit niet komt door een geblokkeerd verstand, er een andere oorzaak achter moet zitten die veel vervelender is.

Maar hoe dan ook, er is van alles rondom ons – en in ons – gaande om weinig bezig te zijn met liefde en liefde ervaren. Om onbevangen vrij van afleidingen en negatieve emoties bezig te zijn met onze toekomst, met wat we echt willen, met wat we willen scheppen.

Persoonlijk heb ik, hebben wij, decennialang een soort van 5 jarenplan gehad. Niet op papier, maar wel als wens samen uitgesproken. En het gebeurde ook altijd, het kwam uit. 
Ik moet toegeven dat ik sinds mijn eerste fietsongeluk in 2003 – wat er inhakte als een bom omdat ik vrijwel niets meer kon van wat ik daarvoor kon – geen 5 jarenplan meer heb gehad. Ik was al blij als ik emotioneel en mentaal weer in balans kwam, en lichamelijk wat herstelde (Dat was mijn prioriteit toen – maar wel elke dag uitgesproken).

Maar ook toen ik door alle hulpmiddelen te gaan gebruiken, die ik in de praktijk aan mensen aanreikte voor die tijd, heel langzaam weer begon te herstellen, kwam er geen 5 jarenplan. Ik was al zo blij dat het beter ging, dat de chronische pijn minder was, dat ik weer kon lezen, dat ik mijn emoties onder controle had, dat ik weer een beetje normaal functioneerde (met de vervelende beperkingen die veel mensen inmiddels kennen: energieverlies door te veel prikkels), dat ik helemaal niets te wensen had.

Nu ik met deze materie bezig ben, zie ik in hoe ik heb meegeholpen aan het scheppen van mijn leven zoals het nu is. Vooral de goede kanten ervan, maar zeker ook de minder goede kanten.

Mijn uitdaging voor de komende periode is dan ook proberen weer wensen te creëren, zodat die weer kunnen uitkomen de komende jaren. Op allerlei gebied. Het is fijn tevreden te zijn met hoe het gaat, maar ik realiseer me dat wensen hebben helpt verder vooruit te komen. Alle mensen die heel oud worden schijnen nog wensen en plannen te hebben. 

Hoewel ik begrijp dat het feit dat ik dik tevreden ben met mijn huidige leven en lichaam al helpt vooral positieve dingen aan te trekken.

De basis is er, nu de wensen nog bedenken………..  Heb jij ze wel al op een rijtje?  Doe je mee? 

Wordt vervolgd.