Blog Pak je Geluk

Ed in de bergen

Een blog met een positieve inslag. Onderwerpen op het gebied van groei en ontwikkeling, van een beter en gelukkiger mens worden. 

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn

Ja, we blijken scheppers te zijn. En op zich is dat helemaal ook niet zo moeilijk. Hoewel…..

Als ik nu terugkijk op de periode waarin ik met gedachten de drukte in mijn praktijk kon sturen, was dat een periode van hard werken, maar wel een waarin ik me gelukkig en relaxt voelde. Het was voor mijn fietsongelukken, ik deed werk wat ik fantastisch vond, zat dichter bij mijn ‘roeping’ dan ooit, was dagelijks aan het leren.

Daarnaast liep ik ’s ochtends naar de praktijk in het centrum en evenzo ’s avonds naar huis terug. 20 minuten wandelen ’s ochtend en ’s avonds. Een periode van ontspanning en bezinning. Een moment ook om te beseffen hoe fijn ik me voelde, hoe dankbaar ik me voelde met mijn gezin, met mijn werk, met ons tijdelijke huis, met mijn studies.
Kortom, een periode waarin ik me heel erg oké voelde. Ik realiseer me nu pas dat dat minder werd toen ik praktijk aan huis kreeg. Dat leek zoveel praktischer, maar toch, die wandelingen ontbraken….en er was minder ontspanning toch ook. Werk-aan-huis…

Hoe dan ook, om te kunnen scheppen, moeten we verbonden zijn met onze Bron, met het ‘Al’, met…….. En ik kan daar heel omslachtig over vertellen om niemand af te stoten omdat het te ‘zweverig’ klinkt, maar misschien kan ik beter ‘to the point’ zijn.

Het wordt te uitgebreid (komt later wel) om uitvoerig te vertellen over het hoe en wat, maar de informatie die ik gebruik komt van zielencollectieven (verder geëvolueerde zielen dan wij), bewustzijnscollectieven (waarschijnlijk hetzelfde maar ze noemen zich anders) en zielen die overgegaan zijn. 

Wat opvallend is (voor mij als ‘leek’), net zo opvallend als dat alle boeken die ik kon vinden over homeopathie ongeveer dezelfde paar middelen (van de duizenden die er zijn) noemden bij een bepaalde klacht, is dat ze op veel gebieden hetzelfde zeggen.
Zeker als het gaat om de Bron. Probeer je mind open te houden terwijl je verder leest, laat je niet blokkeren door de beperkte overtuigingen (geen oordeel!) van nu.

Ik zou een hele blog kunnen schrijven over hoe ik als nuchtere Hollander gaandeweg ben veranderd in een nuchtere Hollander. Het is dus maar wat je onder nuchter verstaat. Eerst was ik iemand die alleen geloofde in de reguliere geneeskunde en in dingen die ik zelf had gezien. Door de ervaringen die ik had, veranderde dat langzaam van ‘eerst zien en dan geloven’ in ‘eerst geloven en dan zien’. Ik wil daarmee zeggen dat het soms andersom werkt, dat je in iets moet geloven om het te kunnen ervaren. 

Door alle ervaringen ben ik dingen gaan accepteren die ik uit diverse bronnen te horen en lezen kreeg, maar die ik niet kon aanraken. Ik denk dat de meeste nuchtere Hollanders mensen zijn die alleen durven te geloven in wat ze kunnen zien en aanraken en misschien wel bang zijn voor al het andere (dat heet dan ‘nuchter’, maar is eigenlijk angst en een afwijzing van mensen die spiritueel verder zijn). Mijn huidige nuchter is meer van accepteren dat er heel veel meer is dan ik gezien en gehoord heb, dan ik kan aanraken, en dan ik begrijp, maar ook met twee benen op de grond staan.

Maar goed, via opmerkingen over volgende levens van Griekse homeopathisch leraren tot via de NEI-buddy belanden in vorige levens, kon ik weinig anders dan daarvoor open te gaan staan. De optie dat er vorige en volgende levens zouden kunnen zijn. Bovendien – eerlijk is eerlijk – trok het idee me ook aan. Het maakt dit leven nuttiger, je leeft ergens voor. En het tegendeel was toch ook niet bewijsbaar. Er waren veel meer ervaringen die maakten dat ik ging twijfelen aan mijn beperkte overtuigingen en me steeds meer open deden stellen voor 'dat wat niet zichtbaar' is. Oké, vorige en volgende levens dus ook.

De ‘collectieven’ die ik noemde hebben het uiteraard (immers, zij bestaan en hebben als mens geleefd) ook daarover. Wij waren ergens als ziel voordat we in ons fysieke lichaam kwamen. Je kunt dat op verschillende manieren benoemen, maar laat ik het de ‘zielengemeenschap’ of ‘zielengroep’ noemen. We komen als ziel uit een omgeving van pure liefde.
En gelukkig zijn de meesten van ons ook in een staat van pure liefde verwekt…

Overigens bezitten die geëvolueerde zielen alle kennis die er bestaat en weten alles wat er te weten is. Alle kennis is voor iedereen beschikbaar (alle zielen, deels dus ook voor ons).

Hoewel we nu in ons menselijke lichaam zitten, hebben we ook een groot deel wat niet-fysiek is, niet tastbaar. En we zijn en blijven altijd verbonden met waar we vandaan komen, met de zielenwereld. We kunnen dat op verschillende manieren benoemen, zoals Bron, God, Innerlijk Zijn, Bredere Perspectief, Bron-energie, JOU, wie-je-echt-bent, Goddelijke gids, etc. 

Je hoort weleens zeggen dat we na onze dood kunnen manifesteren door gedachten. Wel, dat doen zielen dus ook. Maar wij kunnen dat (dus) ook, mits we in verbinding zijn met onze Bron. We zouden hier zijn om te leren door tegenstellingen en diversiteit, om te scheppen (o.a. door andere dingen te willen dan we tegenkomen en daar een steeds duidelijker beeld over te vormen). Maar het belangrijkst zijn relaties, anders kunnen we niet leven. En de belangrijkste relatie is die tussen jou en JOU, tussen jou en je Bron, tussen jou en je Innerlijk Zijn, tussen jou en je Bredere Perspectief, tussen jou en God, tussen jou en……

Als die relatie goed is, ben je tot alles in staat, en kan je alles aan. Dan leef je zonder negatieve emoties. Sterker nog, negatieve emoties wijzen erop dat je niet in verbinding bent of niet in overeenstemming bent, met je Bron. En die negatieve emoties komen nooit door iemand anders, maar door je eigen gedachten, door wat jij doet met die situatie. De energie van je eigen gedachten over een situatie of een persoon zijn dan niet in lijn met je Bron-energie.

Je ziet dat negatief over een ander denken je dus enorm blokkeert, en je jezelf daarmee benadeelt. 

De energie van de Bron is liefdes-energie. Een heel positieve en krachtige energie. De energie van dankbaarheid, liefde, plezier, etc. verbind je met je Bron. Dat maakt ook dat je gezonder blijft (of weer wordt). Het maakt dat je kunt scheppen met gedachtenkracht.

Maar alle negatieve energieën en veel negatieve gedachten of daden, blokkeren de verbinding met je Bron. Ze maken dat je je minder prettig voelt, maken dat je gezondheid niet goed ondersteund wordt, maken dat je niet kunt scheppen, etc.

Grappig is dat ik van kinds af aan altijd heb gezegd dat ik van alle mensen hield (op enkele krankzinnige moordzuchtige leiders na), en dat elke ziel m.i. liefdevol was. Dat kwam van diep van binnen.

Ik vind dat terug in al deze kennis van ziekengroepen en bewustzijnscollectieven. Diep van binnen wist ik dat dus allemaal.

Liefde, diversiteit, tegenstellingen, een open mind, ze zijn allemaal heel belangrijk om te groeien en te leren. En dus kennelijk ook om je leven meer zelf in de hand te hebben…….

Scheppen kan gemakkelijk zijn, maar veel van onze ervaringen en opvoeding kunnen behoorlijk in de weg zitten…….. En daardoor is het ook heel gemakkelijk om juist die dingen te scheppen, die dingen over jezelf af te roepen of aan te trekken, die we niet echt willen. 

Wordt vervolgd………

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn

Zoals ik in een van de vorige blogs al aangaf, zijn een aantal boeken op mijn pad gekomen die te maken hebben met onze afkomst en toekomst, maar bovenal ook met grote mogelijkheden.

Waarom? Geen idee. Misschien heeft het met het hele Covid-gebeuren te maken, misschien ook met mijn beste vriend die ongeneeslijk ziek is. Een bepaalde focus en gedachtenpatroon levert ons tenslotte bepaalde ervaringen…….in dit geval o.a. deze boeken…….

In “even iets anders…” vertelde ik al over de power of love, de kracht van liefde. Maar de belangrijkste conclusie moet zijn dat wij scheppers zijn. En ook in die hoedanigheid en met die intentie bestaan. Wij zijn in staat te scheppen. Ons leven, onze toekomst

‘Wel’, zal je misschien zeggen, ‘als ik om me heen kijk doen we dat dan niet zo goed. Er is veel oorlog, het milieu is in gevaar, de volksgezondheid wordt bedreigd, etc.’. 

Ik ben bang dat je gelijk hebt. Wij hebben inderdaad collectief de huidige wereld geschapen, of misschien beter gezegd: veroorzaakt.

Het probleem is dat als iedereen wat anders ‘schept’ en bovendien heel veel mensen geen idee hebben dat ze iets scheppen, en dan ook nog vooral wat ze juist niet willen, dat er dan een uitkomst is die we misschien wel geen van allen willen.
Bovendien heeft maar een klein deel van de mensen voldoende kennis om bewust te scheppen, de rest doet het onbewust ,of helemaal niet omdat ze niet aan de voorwaarden voldoen. 

In de komende blogs wil ik er meer over vertellen. Ik wil hier beginnen met eigen ervaringen, die ik nu pas begrijp.

  • Om te beginnen liep ik voordat ik naar Heemskerk verhuisde en de huisartsenpraktijk stopte ’s ochtends voor het spreekuur een rondje en zag dan voor me (visualiseerde) dat ik een bloeiende homeopathiepraktijk had in Heemskerk. Op dat moment werkte ik er 2 dagen en het zat net vol, zonder wachttijd. Maar ik wilde 4 dagen gaan werken. En het was best spannend, want van een redelijk vast (hoog) inkomen naar die onzekere situatie, met 3 kinderen, was best wel een beetje eng. De eerste week dat ik begon, belden er zoveel mensen dat ik vanaf dat moment 4 dagen werk had! 

Ik was daar positief verwonderd over – ik werkte er al een paar jaar en het was nooit meer dan 2 dagen geweest – maar wist ook dat visualiseren hielp, dus dat zou het misschien wel zijn......

De jaren erna gebeurden zo vaak bepaalde dingen dat we het zijn gaan accepteren als ‘normaal’. Eerst bijzonder en toevallig, maar later ‘normaal’:

  • We hadden bedacht dat we een maximale wachttijd wilden van 6 weken – liever zelfs minder, maar een wachttijd geeft ook een gevoel van zekerheid. Zodra de wachttijd langer dreigde te worden, spraken we naar elkaar uit dat er best even wat minder nieuwe mensen mochten bellen. Soms belde er daarna een week lang niemand voor een nieuwe afspraak, het kon zelfs zo zijn dat we in het begin ongerust werden omdat er niemand belde. Maar de wachttijd werd zo niet langer dan 6 weken…….

  • Als er te veel gaten in de agenda kwamen, doordat mensen te ziek waren, of dubbele afspraken hadden, of een andere tijd wilden (of wat dan ook), spraken we uit of dachten ‘er mogen best wat mensen bellen’, en soms belden er dan al na een half uur meerdere nieuwe mensen achter elkaar.  

  • En als ik een dag had waarin ik niet vooruit te branden was, niet zo’n zin had, of erg moe was, dacht ik ‘het zou fijn zijn als vandaag iemand afbelde’, en prompt belden er soms wel 3 mensen zo’n dag af en ook nog zo dat ik eerder naar huis kon.

Toeval? Een wonderlijke speling van het lot? We gingen het gaandeweg als iets beschouwen wat we konden sturen, konden meebepalen. Pas nu begin ik te begrijpen dat we dat zelf geschapen hebben, zelf gecreëerd hebben.

Zoals ook de sessies over doelen stellen, waarbij je je doelen (positief omschreven) opschrijft en bijvoorbeeld in je portemonnee stopt, waarna na enige jaren blijkt dat de doelen stuk voor stuk zijn uitgekomen.

Ik heb het allemaal zelf ervaren en begin door de informatie die ik nu krijg te begrijpen waarom. En ik zie dat we dat ‘toverstafje’ min of meer zelf in handen hebben.

Zoals we vaak ook zelf veel van de ellende aantrekken die we ervaren. En dat zou dan komen omdat we negatieve dingen denken of bezig zijn met negatieve dingen doordat we denken over wat we niet willen, wat we vervelend vinden. Ik zal het later hebben over andere 'redenen' van minder leuke dingen die we meemaken. 

Het lastige is dat we aantrekken wat we denken, waar we aan denken, en niet wat we willen. Zeker niet als we denken aan wat we niet willen. Dan krijgen we ook wat we niet willen.

  • Eigen voorbeelden daarvan zijn mijn eerste fietsongeluk waardoor ik de praktijk uiteindelijk heb moeten opgeven, omdat ik bezig was met (iets) minder willen werken terwijl ik niet de mogelijkheid zag…..het werd geregeld!

  • En een tweede fietsongeluk 2 jaar later – wat min of meer de genadestoot werd – nadat ik me zo onheus behandeld voelde door de AO-verzekering dat ik dacht ‘ik kan beter een been breken of van de trap vallen, dan is tenminste onomstotelijk duidelijk dat ik echt iets heb’. En dus belandde ik na nog geen 40 meter fietsen in een Duits ziekenhuis..... het werd geregeld!

    Kijk dus uit met wat je wenst. Ook in deze gevallen zou het toeval kunnen zijn, ware het niet dat ik vele van dit soort voorbeelden heb. Ik geloof op dit punt niet meer zo in toeval. 

Onthoud voor nu dat je beter alleen in positieve zin kunt bezig zijn met dingen in het algemeen en met wat je wenst in het bijzonder.

Dus niet met 'ik wil geen corona krijgen', maar met 'ik blijf gezond, ik zorg goed voor mijn  lichaam en mijn lichaam is krachtig en sterk'.

Wordt vervolgd…………

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn

…………als we het willen zien

Daar zit natuurlijk gelijk de valkuil. Want we zien maar al te vaak dat wat we geloven. En wat we geloven willen we zien……

Aan de andere kant: wanneer zal je je vaker gelukkig voelen? Als je alleen maar geniet van de grote dingen, als je eindelijk dat huis kan kopen, of die auto, of dat tuinhuis, of als je eindelijk dat diploma hebt of die baan………
Of als je in staat bent te genieten van kleine dingen, zoals de zon die opkomt, muggen dansend in de zonnestralen, de reuk van geurende planten, het opengaan van de teunisbloemen als de zon onder gaat, een glimlach van een voorbijganger, een dwarrelende vlinder, een ondeugend kind, het geluk van een ander, etc.?

Het moment dat je van iets (dus ook kleine dingen) geniet, komen er allerlei chemische stofjes in ons lichaam vrij die goed voor ons zijn. Ze bevestigen min of meer dat we blij zijn met wat we zien, dat we verbonden zijn met wat we zien. Die stofjes helpen bij het verkrijgen van een gezonder lichaam. Ons energieveld wordt er beter door, en zo beïnvloeden we de omgeving ook met betere energie, gezondere energie.

Zo simpel is het. Jezelf aanleren te genieten van kleine dingen (die op zich misschien wel heel groot zijn), jezelf aanleren dankbaar te zijn voor die dingen, maakt dat je je gezondheid en je humeur een boost geeft.

Als we het leven en alles wat erin gebeurt gewoon voor lief nemen, als we op de automatische piloot leven en gewoon onze dagelijkse ‘verplichtingen’ vervullen, missen we een heleboel.
Als we het druk hebben, veel verantwoording hebben, veel sociale contacten en verplichtingen hebben, is het makkelijk om op die automatische piloot te gaan en alles voor lief te nemen.
Maar tegelijkertijd kost het ook niet zoveel moeite om er kleine dingen in te veranderen die een groot verschil maken.

Bovendien, is het wel terecht en goed om alles voor lief te nemen? Je partner? We leven een groot deel van ons leven met een partner, of partners, of huisgenoten. Sommigen zijn maanden bezig met het plannen van een vakantie. Maar hoe zit het met onze meest naasten? Besteden we daar ook zoveel aandacht aan? Gaan we daar ook zorgvuldig mee om? Geven we voldoende respect, liefde, aandacht, dankbaarheid?

Ik ben bang dat veel relaties ‘sterven’ omdat de ander voor lief genomen wordt, en dan niet eens letterlijk. En dat dat gebrek aan echte aandacht, echte liefde, echt respect, echte dankbaarheid uiteindelijk opbreekt. Iedereen wil namelijk gehoord worden, iedereen wil een beetje belangrijk zijn, al is het alleen maar voor jou.

Maar goed, het was niet de bedoeling het over relaties te hebben, al zijn het daar ook de kleine dingen die een relatie levend houden. De gemeende kleine dingen wel te verstaan.

In de praktijk zag ik destijds – en dat is ook wetenschappelijk bewezen – dat alleen al het noteren in de avonduren van 3-5 dingen waar je die dag dankbaar voor was, maakte dat mensen veranderden. 
Het veranderde het zelfbeeld, mensen (en kinderen) werden er zelfbewuster van en kregen een beter zelfvertrouwen. Hetzelfde geldt vooral bij kinderen voor het noteren waar je die dag goed in was. Het verandert twijfelende kinderen in kinderen die weten dat ze veel kunnen.

Ook dit is weer zo’n voorbeeld van hoe iets kleins qua inspanning grote verschillen kan maken in het leven. Grote verschillen in het gevoel over jezelf, over het leven, over waar je staat.

Het geven van enkele simpele antwoorden maakt dat je je leven kunt verbeteren. Het leren zien van kleine dingen en ervan leren genieten maakt dat je je leven kunt verbeteren.
Jezelf aanleren verbaasd te zijn in plaats van direct te oordelen, maakt dat je je leven kunt verbeteren. En niet alleen je leven, maar ook je gezondheid.
Dankbaar zijn voor kleine dingen die je krijgt, of die je ziet, die je hoort, die je op wat voor manier dan ook ervaart, het verbetert je leven.

Hanneke kan helemaal verrukt zijn van de ondergaande zon en er het liefst elke avond op het strand naar gaan kijken. Ik heb dat niet, ik kan van die zon genieten, maar kan ‘m ook visualiseren als ik m’n ogen sluit (en ervan genieten, in alle denkbare beelden en variaties), maar kan ook plagerig zeggen dat het elke avond hetzelfde is. In zekere zin ben ik positief jaloers op Hanneke, zo verrukt kunnen zijn om iets wat er elke avond is. Maar nogmaals, ik kan er ook intens van genieten en dankbaar voor zijn, maar op mijn manier

Tegelijk roer ik nu een stukje aan wat door veel mensen voor lief wordt genomen, als feit, als ‘normaal’: de natuur en de facetten van de natuur.
Is het niet fantastisch hoe de natuur op dit moment ontluikt, hoe een bijna kale tuin in enkele weken tot maanden een vol in bloei staande tuin wordt?
Is een regenboog niet een fantastisch schouwspel, met die prachtige kleuren die ook nog elke keer in dezelfde volgorde staan. Is het niet wonderlijk? Is het niet iets om van te genieten, om dankbaar voor te zijn? En die sterrenhemel op een onbewolkte dag? Die zoemende bijen in een pruimenboom of boven de oregano? De schaduw van een boom op een zonovergoten dag? De prachtige vormen van boomstammen in een oeroud bos of duingebied?

Hoe meer ik in staat was van de kleine dingen te genieten, en dat ook doe, hoe mooier mijn leven werd en hoe meer ik in staat was te relativeren. Nu heb ik dat als arts wel aardig geleerd, maar toch. Alle ergernissen of zorgen verdwijnen in het niets als ik geniet van dingen in de tuin, van het zien van Hanneke, van kleine dingen die er wel degelijk toe doen. 

Het leven is vol mooie dingen en als je ze wilt zien – als je ze leert te zien – zijn er veel meer mooie dingen dan niet-mooie dingen. Het zijn die kleine dingen die het leven verrijken.

Ik ben er dankbaar voor. Ik geniet ervan. Ik hoop dat jij dat ook kunt of leert.

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn

Zojuist heb ik het boek van James Van Praagh uit, getiteld “The Power of Love”, in het Nederlands vertaald als “De Kracht van Liefde”.

Van Praagh is een medium en spiritueel leraar die al 30 jaar internationaal als medium werkzaam is en als kind al dingen gewaarwerd die anderen niet gewaarwerden. In dit boek bespreekt hij veel gebeurtenissen als hij lezingen gaf of contact had met zielen van overledenen, meestal om boodschappen door te geven voor de achtergeblevenen. 

De afgelopen jaren ben ik een aantal keren aan een cursus van hem begonnen. Ik heb hem daarbij ervaren als een heel integer man, met een enorme dosis mensenkennis en ervaring. En dus was ik geïnteresseerd in dit boek. Misschien wel mede in het licht van de wereld waar we nu in leven. Immers, hoe ga je daar mee om? Hoe ga je om met ‘minder wakkeren’? Hoe ga je om met polarisatie? Met leugens? Met censuur? Hoe ga je om met vrienden die ineens qua standpunt lijnrecht tegenover je staan?

Bovendien had ik net “The (spiritual) Theory of Everything” gelezen en ben ik bezig de podcast over ‘Ra, The Law of One’ te beluisteren. En zoals bijna altijd hebben al die dingen met elkaar te maken, en zal het niet toevallig zijn dat ze op mijn pad komen.

Een paar van de zaken die ik uit het boek leerde, is dat iedereen die overlijdt in een warm bad komt. Ik zeg ‘overlijdt’, maar eigenlijk bedoel ik ‘overgaat’ of ‘transformeert’. Want de dood bestaat niet volgens James. Onze ziel was en is en zal zijn, alleen de aardse ‘jas’ wordt afgelegd. Eigenlijk zijn we daarna bevrijdt van de aardse beperkingen en worden we ontvangen door onze oude bekende zielengroep (overleden dierbaren en vrienden, maar ook veel oudere zielen die we als ziel al kenden).

Ook uit de andere genoemde boeken begreep ik al dat we op de rand van de 'overgang' in staat zijn ons leven, verleden (vorige levens en ervaringen), en toekomst te overzien. Sterker nog, na onze overgang analyseren we als ziel ons verlaten leven. En als we daarin niet al te sympathiek waren, hebben we tijd nodig om dat te verwerken en onszelf daarvoor te vergeven. Een liefdevol leven maakt dat we dat niet nodig hebben. Maar na onze dood zijn we dus ontdaan van het menselijk ego en overwegend liefdevol naar iedereen die we achterlaten.

Van mensen die bijna-doodervaringen hebben gehad hoor je vaak dat ze in een tunnel belandden en er veel licht was. Ik begrijp nu dat dat het licht is van de liefdevolle zielen die je opwachten, het 'warme bad'. In ons aardse bestaan zitten we min of meer in het lichaam opgesloten, maar als we overgaan komen we in een veel hogere vibratie waardoor we licht zijn.

Vrijwel alle zielen die James sprak of die boodschappen aan hem doorgaven, vertelden over een liefdevol ‘hiernamaals’. Het is er fijn en liefdevol. En ze geven aan dat ze leven.....

Wat voor ons lastig voor te stellen is, is dat zielen multidimensionaal zijn. Ze kunnen overal tegelijk zijn, zijn overal. En de zielen van overledenen zijn (liefdevol) altijd nog in ons leven en helpen ons als we daarom vragen.

De bedoeling van ons leven is dat de ziel leert met behulp van ons lichaam. Zoals er voor alles wat er gebeurt een reden is. En van die gebeurtenis kunnen we weer leren, met name deugden als liefde, geduld, bescheidenheid, e.d. Zo kan elke gebeurtenis ons een stap verder brengen in de evolutie van onze ziel. Als we tenminste leren van die gebeurtenis. Als we leren er op een goede manier mee om te gaan. Anders krijgen we die lessen opnieuw…op een iets andere manier, maar opnieuw…. 

In feite zijn we een ziel in een menselijke ervaring. Naarmate we meer wakker worden (uit de geconditioneerde mind kruipen), gaan we ons realiseren dat we geen lichamelijk wezen zijn, maar een ‘ziel’, een metafysisch wezen wat nu het leven als een menselijk wezen ervaart met behulp van een fysiek lichaam.

Energetisch is de ziel veel groter dan het lichaam. En als we ons realiseren dat we bovenal een ziel zijn, kunnen we als ziel kijken naar wat er met en rond ons gebeurt. Even afstand nemen van de directe betrokkenheid. En alles wat er gebeurt, is op de een of andere manier dus ook goed voor ons, al vinden we het niet altijd leuk. Het laat ons leren, doet ons groeien. 

Je zou ook kunnen zeggen dat wij een geïndividualiseerde manifestatie van God zijn, die het leven ervaart gebruik makend van een fysiek/chemisch lichaam in menselijke vorm in dit punt van de tijd op onze evolutionaire reis. Dit gaat ervan uit dat elke ziel een stukje van ‘God’ (het ‘Al’) is. (‘God’ heeft als zodanig ook niets met religie te maken). 

Sorry als het een beetje ingewikkeld klinkt, maar het is niet anders. 

Omdat ‘God’ (het 'Al') vooral liefde is, is de ziel dat in wezen ook. We zijn als ziel ook altijd één met het 'Al' ('God"). In onze onwetendheid echter (zodra we als ziel in de mens komen is ons geheugen – tijdelijk, tot na dit leven – gewist) denken we dat we van elkaar (en de Bron) gescheiden zijn en 'mishandelen' we elkaar ook in allerlei vormen en op allerlei gebieden. Diep van binnen weten we dat het niet juist is, maar het onwetende menselijk ego helpt niet echt mee.

Verder is het zo dat we individueel en collectief verantwoordelijk zijn voor de werkelijkheid die we creëren en ervaren op deze mooie planeet. En waar we naar op zoek zijn is ons ware zelf. Hoe verder we in ons spirituele proces komen, hoe meer we ‘God’ in allerlei zaken gaan herkennen en ervaren. Hoe mooier ook het leven wordt , ondanks……

Het helpt daarbij om de basis-aard na te leven die we als ziel origineel hebben, namelijk liefde. Als we dat doen, voelen we ons ook vrediger en rustiger.

Een liefdevolle benadering van onze medemens, zelfs als die heel andere dingen doet dan we zouden willen. En daarbij kan het dus helpen om als ziel even ‘boven’ het lichaam te gaan en de situatie ‘neutraal’ te overzien. Wat in het verlengde hiervan ook belangrijk is, is vergeven.

Het vergeven van jezelf ten aanzien van velerlei dingen, zoals kritiek op jezelf, oordelen over jezelf. En vergeven van anderen voor wat ze je hebben aangedaan (volgens jouw ervaring). Uiteindelijk doe je dat vergeven ook niet voor de ander, maar voor jezelf. Je laat daardoor ‘ellende’ los en stelt jezelf in staat op een prettiger manier door te leven in plaats vast te blijven zitten in verwijten en beschuldigingen.

Natuurlijk had ik veel van dit soort zaken al eerder gehoord en gelezen, maar juist omdat we zo geconditioneerd zijn – en bijna leven naar de ervaringen van de eerste 7 jaar van ons leven – is herhaling goed. Het maakt dat het makkelijker is de ‘(ver)’vorming’ meer los te laten en meer zuiver en liefdevol naar de wereld te kijken.
In een wereld waarin we door overheid en media worden voorgelogen over bijvoorbeeld het medische experiment met een coronavaccin en de noodzaak tot allerlei verscherpte controles als reispaspoorten, is het nuttig dit soort dingen weer eens te horen en lezen.

Als iemand voor jouw gevoel onzin uitkraamt over dit soort onderwerpen – aan welke kant je ook staat – is het nuttig je te realiseren dat je die persoon enerzijds liefdevol kunt benaderen in plaats van er gelijk opspringen, en dat anderzijds deze situatie je iets aan het leren is. Of op z’n minst dat het een oefening is in geduld, beheersing, bescheidenheid, etc.
Op het moment dat je liefdevol zo’n situatie ingaat, is het veel gemakkelijker om geduldig jouw standpunt te vertellen – als je die kans krijgt, en anders maar niet – terwijl je anders ontploft of boos gaat klinken, met als gevolg dat de ander zich al bij voorbaat afsluit voor wat je ook zegt.

Zelf ervaar ik de hindernis dat ik harder ga praten als ik enthousiast word, of het nu gaat om negatieve of positieve zaken. En die (enthousiaste) stemverheffing is in zoverre een hindernis, dat mensen bij onenigheid of discussie al snel zullen vinden dat ik te fel ben en dicht klappen of zich afkeren. Daarom zeg ik ook altijd dat ik niet geschikt ben voor politiek of discussies. Misschien wel als ik overal een liefdevolle benadering en uitstraling zou hebben, maar zover ben ik nog niet. Ik oefen nog.

Dankzij dit soort boeken wordt dat laatste wel weer opgeschud. En daar ben ik dankbaar voor. Het confronteert me met waar ik nog niet ben, en laat me zien hoe het beter kan.

Het geeft ook vertrouwen. Vertrouwen in dat het allemaal wel goed komt tijdens dit tijdelijke verblijf op aarde. En ook als dat niet zo is, is er het warme bad als we overgaan t.z.t. Het gaat er nu om dat we zo veel mogelijk leren van onze aardse ervaringen. En natuurlijk hoop ik dat ik nog veel te leren heb hier op aarde, want anders zit m’n tijd hier erop. (Overigens is er zelf uitstappen voordat het je tijd is ook niet echt nuttig, tenzij je je lessen geleerd hebt, want dan zal je de lessen alsnog later moeten leren……)

In de praktijk merk ik overigens ook – en jullie zullen dat toch ook hebben – dat ondanks de verschillen van mening het prima vertoeven is met mensen als je liefdevol bent naar die mensen. En als je dat bent, krijg je dat ook meestal terug.

Neemt niet weg dat er lieden zijn die altijd proberen de andere kant los te weken, de agressie en boosheid. Daar is de uitdaging iets groter. De kunst is ons niet gek te laten maken en liefde voorop te blijven stellen. Niet laten intimideren dus, maar je hart blijven laten spreken. Dan laten we zien wie we echt zijn, wat onze ziel is, wat onze ware aard is. Dat moeten we wel bewust doen, want ons onbewuste gaat al snel mee in hun ‘spel’ en energie.

Dit alles mag misschien voor sommigen klef klinken, maar hoe ouder ik word, hoe meer ik inzie dat het hier uiteindelijk om gaat. Het gaat niet om materie en om de beste zijn. Het gaat niet om wat we hebben, het gaat om wat we zijn……..

Wat en hoe we zijn, bepaalt hoe gelukkig we hier zijn, hoe gelukkig we zijn ondanks alle uitdagingen om ons heen.

Het gaat om “De Kracht van Liefde”, en eigenlijk om niets anders. Het opent deuren, schept vrede, biedt mogelijkheden, maakt dat we moeilijke tijden doorkomen……. 

Als je het zo hoort is de keuze niet zo moeilijk, ware het niet dat we voor meer dan 95% op de automatische piloot gaan. En het blijft dus de kunst het stuurwiel meer bewust zelf ter hand te nemen. En bewust elke situatie liefdevol in te gaan. Dan gebruiken we onze kracht optimaal, dan leven we optimaal. 

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn

Emoties, het zijn rare ‘dingen’.

Het zijn natuurlijk helemaal geen ‘dingen’, het is een energie die zich uit, een energie die in beweging is: e-motie.

Het voert te ver om helemaal te gaan uitleggen hoe het in elkaar zit, omdat het ook te maken heeft met de energiecentra (chakra’s) en eerdere ervaringen die opgeslagen zijn in het lichaam. Maar kort gezegd ontstaat een emotie vaak door een gebeurtenis die we onbewust koppelen aan een eerdere ervaring. Zouden we dat niet doen, is de situatie 'neutraal'. 

Zo kan iets wat de een aan het lachen maakt de ander aan het huilen maken. Dezelfde gebeurtenis in feite, maar gekoppeld aan andere eerdere ervaringen. Dat kan zelfs maken dat mensen op een manier reageren die niemand begrijpt, omdat ze (soms keer op keer) een ervaring hebben met die situatie die niemand anders heeft.

Vaak is een heftige emotie dus niets meer dan een soort herbeleving van een eerdere situatie, maar dan nu in een andere tijd en een andere omgeving.
Veel emoties hebben zelfs weinig te maken met een huidige gebeurtenis, maar zijn er alleen omdat oude herinneringen onbewust getriggerd worden door die huidige gebeurtenis. Het is goed dat te beseffen en te herkennen (als je bijvoorbeeld veel bozer reageert dan je zelf logisch vindt….)

Zo kan iemand je door een onschuldige opmerking op je ziel trappen, omdat het een oud zeer naar boven haalt. Dat kan door de intonatie, het soort woorden, het volume, of zelfs door de kleding of het uiterlijk van de persoon komen in combinatie met wat gezegd werd. Het is kortom best ingewikkeld, want ik noem maar een beperkt deel van de mogelijke oorzaken.

De kunst, en iets wat we in dit leven wellicht kunnen leren, is in het midden te blijven. In het midden in de zin van ‘niet naar de uitersten gaan’.

In de theorie van Chi Neng Qigong hebben ze het ook over het ‘midden’, waarin je steeds meer zou belanden door regelmatig CNQ te doen. Aanvankelijk merkte ik dat mensen bang waren dat je dan ‘neutraal’ werd, dat je niet meer blij zou zijn e.d.
Maar waar het eigenlijk om gaat, is dat je niet uit de bocht vliegt. Je hoeft niet extreem blij te zijn om je blij te voelen, je hoeft niet alles bij elkaar te vloeken als je boos bent, je hoeft niet dagenlang te huilen als je verdrietig bent. 

Misschien gaat het er wel om om binnen korte tijd weer naar het midden terug te gaan bij een gebeurtenis die je uit het midden haalt. Zodat je snel weer in balans bent. Snel weer je evenwicht hebt teruggevonden. Zelf ben ik ervan overtuigd dat Chi Neng Qigong, maar ook andere vormen van Qigong, en yoga en Tai Chi en Falung Gong en meditatie, en sommige sporten dat ook kunnen helpen bewerkstelligen. Maar ook mindfulness, of zelfs de manier waarop je mentaal omgaat met problemen.

Zo wordt er wel gezegd dat in feite elke situatie ‘neutraal’ is, dat zelfs iets wat wordt gezegd neutraal is. En dat alles slechts de betekenis heeft die je er zelf aan geeft.

Dat is lastig te geloven als je vindt dat iemand een rotopmerking maakt. En toch heb ik mensen ontmoet die dat soort opmerkingen maakten zonder de intentie iemand te kwetsen. Dat we ons laten kwetsen door zulke opmerkingen ligt dus mogelijk deels bij onszelf, bij eerdere ervaringen, eerdere pijnpunten, bij onze eigenwaarde. Ik hoor af en toe mensen op zo’n opmerking gewoon reageren, zonder boosheid, zonder verwijt, maar ‘to the point’. Ze reageren er niet met emotie op. Ik kan daar soms jaloers op zijn (in de positieve zin). 

Maar om even door te gaan op die betekenis: het verklaart wel waarom de een boos wordt en de ander in lachen uitbarst. Het heeft de betekenis die we er zelf aan geven. Het is om boos van te worden of om je rot te lachen……..het lastige is alleen dat we die 'betekenis' er niet bewust maar onbewust aan geven. 

Iets waar ik zelf veel van leerde was een les medische psychologie waarbij de manier van reageren op overlijden werd besproken. En met name het verschil tussen verschillende culturen. Het ene volk huilt en gilt en weent dagenlang om een overledene, het andere viert een groots feest. En uiteraard zijn er alle mogelijke variaties ertussen. Het ene volk rouwt om het verlies van een geliefde, het andere viert feest omdat de ziel van de geliefde eindelijk weer vrij is.

Het liet mij destijds zien hoe relatief gebeurtenissen en hoe relatief emoties zijn. Grotendeels afhankelijk van je culturele opvoeding en ervaringen.

En toch hebben emoties een gigantische invloed op met name onze gezondheid. We weten inmiddels (hoewel, de overheid lijkt het niet te weten) dat negatieve emoties als angst, verdriet en boosheid sterke negatieve invloed op onze gezondheid hebben, ook op ons afweersysteem wat erdoor slechter functioneert. En we weten dat positieve emoties als dankbaarheid, liefde, respect, blijdschap, etc. juist positieve invloed hebben op onze gezondheid.

Stel je maar eens voor hoe je dankbaarheid in je hart voelt opwellen en door je hele lichaam laat verspreiden, en vervolgens vanuit je lichaam steeds verder naar buiten laat uitbreiden. Je kunt hetzelfde met liefde doen.
Of probeer maar eens te ervaren hoe het is om je één met alles om je heen te voelen, één met het universum of de natuur, en dat liefdevol of dankbaar.

We kunnen zo emoties gebruiken om onszelf beter te voelen, onszelf gezonder te maken en zelfs om de wereld beter te maken. De aarde heeft een bepaalde resonantie (voor zover die nu niet door 5G wordt verstoord), en elke keer als er heftige emotionele gebeurtenissen in de wereld plaatsvinden, heeft dat invloed op die resonantie, op het elektromagnetisch veld van de aarde. Dat geldt zowel in negatieve als in positieve zin. Dat betekent dat als maar genoeg mensen positieve trillingen (positieve emoties) uitzenden, we met z’n allen de wereld (en de wereldbevolking) gezonder maken, liefdevoller maken, mooier maken.

Dat is geen fantasie, maar een puur wetenschappelijk feit. Zoals ik een tijd geleden ook vertelde over ons lichaam en onze cellen. In een veld van positieve emoties, positieve trillingen kunnen kwalijke cellen veranderen in gezonde bij de vorming van nieuwe cellen, maar het omgekeerde kan dus ook. Dat maakt dat we beter negatieve emoties kunnen vermijden en beter ook positieve emoties en stemmingen kunnen koesteren.

Uiteindelijk leiden negatieve emoties tot ziekte. Zo moet alle angst, boosheid en verdriet van dit moment ook tot meer ziekte leiden.  

Er zijn verschillende manieren om beter met emoties om te (leren) gaan. 

En vrij directe manier is de EFT (op deze site kun je daar behoorlijk wat over lezen zodat je ermee aan de gang kunt). Word je geconfronteerd met een emotie, een gevoel wat je niet wilt, een situatie die je niet wenst, doe EFT, ‘tap’ erop. Het maakt dat je de lading eraf haalt en je zenuwstelsel voortaan op een rustiger manier reageert.
Het maakt dat situaties of gevoelens die nu leiden tot de vecht/vlucht reactie dat niet meer gaan doen. Uiteraard moet je het regelmatig doen, want hoe meer nare ervaringen je hebt gehad, hoe meer herinneringen eraan onbewust je reacties veroorzaken.
Als je boos wordt om iets, doe EFT en ervaar hoe je voortaan minder snel boos wordt in eenzelfde situatie. En dat geldt voor alle mogelijke oorzaken en situaties.

Een andere manier is zoals eerder gezegd Qigong of meditatie. Het maakt de geest stiller, en verbind ons meer met het lichaam en het universele veld. Het universele veld van liefde of onbeperkte mogelijkheden.

Ook kun je via meditatie contempleren op datgene wat je dwarszit of wat je tegenkwam, of waar je over droomde, of hoe je met iets om moet gaan. Je denkt aan die situatie en kijkt wat er gebeurt, wat er in je hoofd gebeurt, wat voor informatie er opduikt of wat voor plotse ideeën er in je opkomen. Doe het zonder verwachting met een open mind. Het maakt dat je met die situatie waarover je mediteert (of de mensen die erbij betrokken zijn) beter om zult gaan erna.

Ik kan me op momenten enorm boos maken over alle onzin die er gezegd en geschreven wordt rond corona en de kokervisie op mondkapjes, lock downs en vaccins. Maar zodra ik Qigong ga doen, of ga mediteren verandert mijn stemming, mijn humeur. Dan is er weer plaats voor positieve emoties en trillingen. Eigenlijk al als ik eraan denk, zelfs nu ik zit te schrijven.

Nog een manier om met de emoties om te gaan is stil te gaan zitten en ze helemaal te beleven, je er niet tegen te verzetten (dat is overigens ook een reden waarom emoties lang hinder kunnen blijven geven: dat we ons ertegen verzetten, of in elk geval tegen het helemaal beleven ervan). De emotie als het ware door je hele lichaam laten gaan, helemaal door te maken. Het kan dan net zijn alsof de emotie steeds lager in je lichaam komt en je lichaam naar beneden verlaat. Het kan zijn dat een andere emotie in de plaats komt, beleef die dan ook helemaal. Daarna is er 'rust'. 

Schrijven over positieve zaken is zoveel prettiger daardoor dan schrijven over negatieve zaken al heb ik de laatste tijd veel over negatieve zaken geschreven (en dat zal ook nog wel even voortgaan) met een positieve intentie: mensen waarschuwen voor onheil, voor de afglijdende schaal van angst en daarop gebaseerde maatregelen, voor een situatie waarin onzinnige pogingen de natuur te controleren leiden tot een neergaande spiraal van gezondheid.

Maar we weten nu dus ook: positieve gedachten, emoties, muziek (mantra’s) en trillingen kunnen leiden tot een beter gezondheid (voor onszelf en de wereld)! En dat hebben we tenminste zelf in de hand. En iedereen die zich daarbij aansluit helpt mee in die transformatie naar een betere wereld, ook al lijkt dat op dit moment in de tijd nog zo lastig. We hebben een mooie wereld, laten we daar dankbaar voor zijn en die wereld de liefde geven die het verdient. Hoe meer liefde en positieve gevoelens wij opwekken (voor wie of wat dan ook) hoe beter het voor de wereld en onszelf is......
en mocht het zweverig klinken, ik moet je teleurstellen (of geruststellen): het is (in tegenstelling tot al die corona-maatregelen) pure moderne wetenschap

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn