Het 'in andere schoenen stappen' is een manier om te beleven wat de ander beleeft. Om te voelen wat de ander voelt, om te begrijpen wat de ander doet.
Het hoeft uiteraard niet letterlijk, maar het kan soms wel helpen om je voor te stellen dat de schoenen op de grond staan en dat jij erin stapt met een echte stapbeweging. En als je dat doet, dan stel je je voor dat jij die persoon (even) bent.
Je kunt dat om verschillende redenen doen.

Eén ervan is, dat die persoon een eigenschap heeft die jij graag zou willen hebben of ervaren. Destijds toen ik NLP deed, was Nelson Mandela een man in wiens schoenen we regelmatig gingen staan als we tact nodig hadden of geduld. Een eigenschap die je nodig had en die je op dat moment te weinig zelf had. Je stapte in de schoenen van Nelson Mandela, ervoer die eigenschap, en stelde je voor dat jij hem nu ook had. Je verankerde het (met een eenvoudige techniek), en kon het zelf gebruiken. Maar ook alleen al om zo'n eigenschap te ervaren is het leuk om te doen.

Een andere reden zou kunnen zijn omdat je iets van de ander niet begrijpt en wilt begrijpen. Of sowieso om een ander beter te begrijpen. Je kunt bij een onenigheid bijvoorbeeld in de schoenen van de ander gaan staan, zodat je begrijpt waarom die ander doet wat hij/zij doet. Waarom jullie onenigheid hebben, of waarom die ander zo vasthoud aan iets. Maar je kunt ook in de schoenen gaan staan van een heel ander iemand om die iemand beter te begrijpen. Je zou bijvoorbeeld in de schoenen van een moslim kunnen gaan staan, of een moslima met hoofddoek. Je kunt dan beter begrijpen waarom ze doen zoals ze doen, of waarom zij toch die hoofddoek wil dragen.

Je kunt ook in de schoenen gaan staan van een neutrale toeschouwer. Gewoon om naar jezelf te kijken en te voelen hoe die neutrale toeschouwer jou ervaart. Bij een ruzie met een ander kun je bijvoorbeeld in de schoenen van je opponent gaan staan, maar ook eens door de ogen van een toeschouwer kijken door in diens schoenen te gaan staan.

Als je dit allemaal leest, klinkt het wellicht wat magisch. Maar je moet het gewoon serieus proberen.
Door in de schoenen te gaan staan, gebeurt er iets. Je stapt in de energie van die ander. Mensen die wel eens mee hebben gedaan met familieopstellingen zullen begrijpen wat ik bedoel. Als je daarbij meedoet, dan vertegenwoordig jij een bepaald persoon binnen een gezin of familie. Je kent die persoon niet, maar jij staat als representant van die persoon in de opstelling. Op het moment dat je wordt neergezet ervaar je dat je niet alleen meer jezelf bent, je wordt eventjes die persoon die je niet kent. Maar mensen die die persoon wel kennen, zien overeenkomsten. Soms sta je hetzelfde als die persoon, of praat je hetzelfde. Of kijk je als je boos wordt hetzelfde, of je hebt bepaalde eendere bewegingen. Als je daarna toevallig gevraagd wordt om een ander te representeren, merk je ook dat je dan weer heel anders bent.

De eerste keer dat ik mee deed, werd ik acuut depressief. Dat bleek de echte persoon ook te zijn. Ik stond anders dan normaal, maar zo bleek de echte persoon altijd te staan, etc. Een rare gewaarwording, maar het betekent dat er iets van de energie of eigenschappen van die persoon door jou wordt opgepakt op het moment dat je in diens schoenen gaat staan.
Als je er weer uitstapt, dan ben je dat als het goed is weer kwijt. En zo niet, spring je maar even wat. Of houd je je polsen even onder de koudwaterkraan.

Maar het bovengeschrevene maakt dat het een heel mooie methode is om iets wijzer te worden. Iets wijzer waardoor je die ander beter kunt begrijpen, Zeker als je het serieus doet met een positieve intentie die ander beter te begrijpen, zul je zien dat het fantastisch werkt. Je zult soms verbaasd zijn over wat je ervaart. Je voelt op dat moment ook als die ander met het rugzakje van die ander. Maar dat maakt het ook zo mooi. Pas wel op dat je het niet met te zwaar belaste mensen doet.
Als we allen deze methode wat vaker zouden toepassen, zou er meer onderling begrip zijn.

Een leuke oefening is een situatie waarin een drugsverslaafde jonge man inbreekt in een huis van een rijke hardwerkende veertiger. De drugsverslaafde heeft een waardeloze jeugd gehad en de rijke man heeft het nooit aan iets ontbroken, is zelfs nog nooit in contact geweest met minderbedeelden, laat staan met drugsverslaafden. Maar heeft er wel een duidelijke mening over. De rijke man betrapt de drugsverslaafde.
Ga nu eens in de schoenen staan van die drugsverslaafde, voel hoe zijn leven in elkaar zit, wat hem ertoe bracht dit te doen.
Ga daarna eens in de schoenen staan van die rijke man met zijn achtergrond en idee van de wereld, idee over drugs of arme mensen.
En ga daarna in de schoenen staan van de neutrale toeschouwer en bekijk door die ogen de situatie van deze twee.

Als je deze oefening serieus doet, begrijp je ook heel goed de waarde van het in de schoenen van een ander gaan staan.
Het is ongelooflijk waardevol. Je zou het idealiter telkens moeten doen voordat je een mening gaat ventileren.
Vergeet niet dat iedereen een andere ervaring heeft, een andere achtergrond, andere ouders, andere familie, andere tradities, andere normen en waarden ingegoten heeft gekregen, andere vrienden heeft gehad, andere kansen of een ander lot heeft gehad, een andere opleiding heeft, andere scholen heeft doorlopen, een andere geloof en zeker andere overtuigingen heeft.
Een stuk van die verschillen haal je weg door in de schoenen van die ander te stappen en het door diens ogen te ervaren.

En het mooie is dat je het kunt gebruiken om de goede dingen van anderen over te nemen of te ervaren. Omdat je het vrij diep kunt ervaren, kun je die ervaring gebruiken om het ook zelf tot eigenschap te maken.

Een voorbeeld was in de tijd dat ik het heel druk had een buurman van een paar straten verderop die een perfect tuintje (nou ja, iets te gecultiveerd, maar prima onderhouden) had. Ik kwam aan ons tuintje niet toe, gunde mezelf er de tijd ook niet voor. Maar ik was jaloers op die man, met welk geduld hij in z'n tuintje bezig was.
Ik besloot in zijn schoenen te gaan staan. Ik stapte bewust figuurlijk in de schoenen die naast mij stonden, zag de man voor me en kroop erin. Een metamorfose. Een oase van rust kwam over me heen en ik had alle tijd van de wereld. Als ik me voorstelde de tuin te doen, dan was er ook alleen maar de tuin, verder niets. Dus waar zou ik me verder druk om maken. Dit gevoel wilde ik vasthouden.
Terug uit zijn schoenen, besloot ik dat gevoel wat ik zojuist gehad had te koesteren en omdat ik het ervaren had, kon ik het korte tijd oproepen als ik dat wilde. En twee dagen later stond ik dus twee uur in ons tuintje te werken alsof ik verder niets te doen had, met rust en kalmte. En eindelijk was het tuintje aan kant. En wat was het fijn om te doen.........

Je verrijkt jezelf door af en toe in de schoenen van een ander te stappen. Of je het nu doet om prettige gevoelens te ervaren of om een ander beter te begrijpen. In beide gevallen komt het ten goede aan jezelf.