huisartslogo

Als kind al wilde ik arts worden. Niet voor de status, niet voor het arts zijn, niet voor het geld, maar omdat ik mensen wilde helpen. Ik wilde mensen helpen gezonder te worden, te genezen, gelukkiger te zijn.
Waarom? Geen idee, het kwam van binnenuit.

En ik dacht toen dat ik dat het beste kon als arts. Dus ging ik geneeskunde studeren.
Maar al na één jaar huisarts te zijn geweest in Den Haag was ik behoorlijk ongelukkig met het vak - een depressieve periode - omdat ik ervoer dat ik met alles wat ik geleerd had absoluut niet kon wat ik altijd had gewild. Ik kon nauwelijks wat. Ik kon net zo goed een computer in mijn wachtkamer zetten. Had ik daar al die jaren voor gestudeerd?

De geneeskunde was in mijn studietijd opgeblazen tot iets geweldigs. We waren zó goed en we konden zó veel.....iets wat nog steeds verteld wordt.
In de praktijk zag ik daar weinig van terug. Ik was chronisch recepten aan het schrijven voor mensen met chronische aandoeningen (die we dus niet konden genezen!), gaf medicijnen aan mensen met acute aandoeningen die ook spontaan wel zouden genezen en zag een toenemende hoeveelheid patiënten met kanker. Ik ervoer de geneeskunde als een teleurstellend vak.
Het feit dat ik bovendien medicijnen voorschreef die niet genazen, maar slechts symptomen weghaalden en een breed scala aan bijwerkingen hadden, maakte dat ik me vaak een kwakzalver voelde: zeggen dat je mensen beter maakt, maar ze in feite giftig spul geven in de hoop dat het gunstige effect beter is dan de bijwerkingen...

Na een jaar besloot ik om verder te gaan zoeken en kwam bij toeval uit bij de homeopathie. homeopathie Daar vond ik wat ik in de reguliere geneeskunde miste: aandacht voor de hele persoon, en voor alles wat met de persoon gebeurde en gebeurd was. Ik merkte dat ik door de kennis van de homeopathie mensen nog meer als mens ging respecteren. Immers, iedereen was anders en had andere karaktertrekken en klachten en gewoontes, etc. En dat is in de homeopathie heel belangrijk om een middel te vinden. Ik ervoer dat geneeskunde weer een mooi vak kon zijn, als je tenminste verder keek dan alleen regulier.....

Behoorlijk verbaasd was ik over de resultaten van wat ik met homeopathie kon, soms veel meer en vooral veel dieper dan met de reguliere 'kunde'. Alle reden om er mee door te gaan. Dus studeerde ik homeopathie naast de reguliere praktijk. Jarenlang ging elke minuut vrije tijd er aan op. Na 12 jaar stopte ik zelfs als huisarts om als consultatief homeopathisch arts door te gaan in Heemskerk.
En vervolgens deed ik meer opleidingen op alternatief terrein - mijn enthousiasme was gewekt - zoals INTEGRA, NEI (Neuro-Emotionele Integratie), N.L.P. (Neuro-Linguistische Programmeren), Train de Trainer, orthomoleculaire voedingsleer, EFT, en de laatste 20 jaren Falung Gong, SpringForest Qigong, Modern Qigong en vooral Chi Neng® Qigong.

De ontmoeting met Roy Martina - enkele jaren voor ik de huisartsenpraktijk stopte (maar dat al wel besloten had) is het begin van wat ik als een periode van bewustwording zie, een periode die door zal gaan tot mijn dood.
Ineens besefte ik dat ik in een soort van cocon had gezeten, me nauwelijks bewust van wat er echt in de wereld gebeurde en wat er mogelijk was buiten de enge, bekrompen wereld van de reguliere geneeskunde. Het was ook hard werken geweest, waarbij het lastig was te twijfelen aan wat je deed (het maakte mij in het begin ook depressief) of met andere zaken bezig te zijn. Een soort van tunnelvisie was vereist om het vol te houden. Voor mij was het niet langer mogelijk het vol te houden nu ik zoveel meer kon zien.

Ik ging andere boeken lezen, boeken over persoonlijke ontwikkeling, boeken die me hielpen een bredere visie te ontwikkelen over wie ik was, wat ik kon en hoe het leven ook in elkaar zou kunnen zitten. De boeken van Roy Martina hielpen me op pad, maar ook Deepak Chopra, Anthony Robbins, Ken Blanchard, Wayne Dyer, Mansukh Patel, Neal Walsch, John Gray, Shakti Gawain, Don Miguel Ruiz, Thich Nhat Hanh, de Dalai Lama, Krishnamurti, Chris Westra, Robert Benninga, Michael Angier, Zig Ziglar, Jim Rohn, en vele, vele anderen hielpen me op een andere manier naar het leven te kijken.

Ik merkte dat ik steeds meer invloed op mijn eigen leven kreeg. Dat ik in staat was dingen in mezelf te veranderen, dat ik op een andere manier in het leven kon staan. Natuurlijk hielpen mijn opleidingen me daarbij, omdat we met onszelf aan de slag moesten en mijn inzicht in de psyche van de mens nog groter werd.

Sinds 2003 waren er forse tegenslagen. Na een fietsongeval val met fiets met dubbele armbreuk kreeg ik een posttraumatische dystrofie (tegenwoordig Complex Regionaal PijnSyndroom genaamd) en kon ik van de ene op de andere dag niet meer normaal lezen, terwijl ik voordien 2-3 boeken per week las.
Mijn hobby (naast het 'werk') was lezen en mijn werk bestond uit veel lezen (en schrijven). Ik kon ineens mijn consulten niet meer goed doen, het sloopte me letterlijk en figuurlijk. Ik dacht goed te zijn verzekerd, maar de AOverzekering ontpopte zich tot een bot instrument wat naast de teleurstelling mijn vak niet te kunnen uitoefenen ook financieel onzekerheid gaf. Ik zeg mijn vak, maar het was mijn hobby, mijn passie, mijn roeping.

Daarnaast bleek ik als mens veranderd: minder de rots in de branding, minder zeker, sneller boos. En een flink gekneusd zelfvertrouwen.

Ik nam me toch desondanks op een gegeven moment voor om me niet psychisch onderuit te laten halen - natuurlijk waren er downe periodes in die fase van veel pijn, extreme vermoeidheid en niets kunnen - en op mezelf toe te gaan passen wat ik in al die jaren door het vele lezen had geleerd en wat ik ook in de praktijk had gebruikt om mensen te helpen. Ik had tenslotte de gereedschappen, de hulpmiddelen!

Ik zou liegen als ik ontkende dat het jaren waren met moeilijke periodes, maar ik heb de dingen gebruikt die ik kende (en doe dat nog). En juist de ellende heeft me daardoor doen groeien, groeien in persoonlijke ontwikkeling. Groeien naar steeds meer een gevoel van bewust gelukkig zijn.

Op dit moment is het duidelijk dat ik mijn roeping/beroep/hobby/passie niet meer kan uitoefenen omdat er kennelijk een lichte hersenbeschadiging is die ervoor zorgt dat ik maar met één ding tegelijk bezig kan zijn, desondanks voel ik me gelukkig.

Dat komt naast alle Kennis uit al die boeken ook door de Chi Neng Qigong die ik nu al jaren beoefen. Dat kan ik iedereen aanbevelen. Het zorgt voor ontspanning, voor gezondheid, voor relativering, voor een soepel lichaam, voor toename van intuïtie, voor het één kunnen zijn met de grootsheid van het universum.
Ondanks alles, maar ook door alles, voel ik me gelukkiger dan ooit. Misschien zijn uitdagingen en dalen wel nodig om de toppen te bereiken, en zijn uitdagingen of tegenslagen wel gewoon hulpmiddelen: geen hindernissen maar stapstenen......

Maar het feit dat je zoveel invloed kunt hebben op jezelf en op je gevoel van gelukkig zijn, was voor mij de motivatie tot het opzetten van dit deel van de website - en het schrijven van een aantal E-books.
Met mijn verstand dingen schrijven put me letterlijk uit, maar vanuit mijn  hart gaat het soepel. Dus het meest op deze site komt uit mijn hart. Van mijn hart naar jouw hart, liefdevol.
Nog steeds heb ik die wens van vroeger, de wens mensen te helpen gezonder te worden, sterker te worden, gelukkiger te worden. Dit deel van de site is daar een uiting van.
Noem het hobby, noem het idealisme. Maakt niet uit.

En eerlijk is eerlijk, het opschrijven voor anderen helpt ook mij weer de hulpmiddelen zelf te gebruiken...

Overigens is het niet het najagen van geluk wat ik propageer. Het gaat erom dat je geest, je gedachten, de goede kant op gaan. Dat je hele innerlijke houding er een is die kiest voor de juiste dingen, dat je focus bij de goede dingen ligt. Dat je hart erbij betrokken is. Ook als er problemen zijn. Bewust in het leven staan en de juiste keuzes maken, keuzes vanuit je hart. Geluk volgt dan vanzelf.

Hoe dan ook, ik hoop dat deze site een bijdrage kan leveren tot een beetje mooiere wereld. In elk geval een mooiere wereld voor jou (en daardoor voor je naasten).
Besef dat alles stap voor stap gaat. Jezelf verbeteren gaat niet in één dag, het kost tijd om alle ingeslepen gewoontes en overtuigingen om te buigen of zelfs compleet te veranderen. Maar het loont de moeite!

Het levert je een krachtig en gelukkig leven op!

Het ga je goed!

 

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn